column

Herseninfarct (II)

08 jul 2013

‘Hee, Sjors. Kom binnen. Wil je iets drinken?’ Ik ben langs bij een maat van me. Lange Hezel, net verhuisd. Het is leuk geworden. Ik plof neer op de bank en slaak een diepe zucht. ‘Nee man, hoeft niet.’ Nog een zucht. ‘Straks misschien.’ Even zitten we stilzwijgend naast elkaar. ‘Vertel eens’, zegt Jip dan. ‘Hoe gaat-ie nu? En met Daphne?’ Daar denk ik even over na. Er is zoveel gebeurd de afgelopen weken, ik heb zoveel aan mijn hoofd. Ik weet zelf ook niet meer waar ik het moet zoeken. ‘De maandag na het infarct mocht Daphne uit het ziekenhuis, dat weet je’, begin ik mijn verhaal. ‘Op voorwaarde dat we Daphne full time mantelzorg zouden geven. Logisch ook: toen ik ‘r die maandagmiddag van de bank naar d’r bed droeg, heeft ze naderhand nog tien minuten uit zitten hijgen. Dat is zo kut hè, Jip. Alles is zo vermoeiend nu. Alles kost ‘r zoveel energie. ‘Die maandag heb ik met vier van Daph’s beste vrienden een schemaatje gemaakt. Excelbestandje, iedereen een kleurtje, intekenen wanneer je kan. Dat gaat prima en Daphne vindt het leuk. Maar soms zit ze ineens in een dip. Begint ze ineens te huilen. Ze kan er niet tegen dat ze om alles moet vragen; haar linkerhand doet niet wat ze wil; ze ziet rommel die ze niet kan opruimen. Het ergste vindt ze nog dat ze hele dagen slaapt. ‘Ik wil weer een leuk vriendinnetje zijn, Sjors’, zegt ze dan. Tsja. ‘Maar je bént toch ook leuk?’ Je kunt toch best leuk en moe tegelijk zijn?’ Zij vindt van niet. ‘Zo goed en kwaad als ’t ging zijn we de week doorgekomen’, vertel ik verder. ‘Op een gegeven moment ging het zelfs best goed! Tot afgelopen woensdagavond. Daphne had weer hoofdpijn, zoals vlak voor het infarct. En buikpijn. En rugpijn. Overal Pijn. Als ik d’r rug masseerde, ging de pijn weg, maar zo gauw ik stopte, keerde de pijn weer terug. Tot half vier ’s nachts ben ik bezig geweest, toen pas dommelde ze in. Donderdagochtend had ze er nog steeds last van; toen zijn we weer naar het UMC gegaan. Weer bloed gegeven, een infuus aangelegd en een CT-scan gedaan. Ze hebben niets gevonden – gelukkig maar.’ Ik trek een grimas. ‘Als klap op de vuurpijl heb ik een vier terug gekregen voor een tentamen Recht. Die moet ik dinsdag al herkansen. En ik moet nog een column schrijven. Maar ik moet zaterdag werken, dus wanneer moet ik dat doen? Dat volleybaltoernooi moet ik nu afzeggen. En ik heb ook nog die freelance opdracht – fuck. Die moet ook volgende week af.’ Ik druk mijn duimen in mijn slapen. ‘Morgen neem ik Daphne mee naar m’n pa en ma. Effe niksdoen, goed eten en de hele dag in bad liggen. Dat kan ik ook wel gebruiken.’ Een korte stilte. ‘Alhoewel. Broccoli en gekookte aardappels. Daar wordt een mens ook niet bepaald vrolijk van.’

Lees alle columns van Sjors

0 reacties

  1. Herseninfarct III | Vox magazine schreef op 11 november 2013 om 09:34

    […] vertel eens. Met je vriendin ging het niet zo goed, toch? Hoe is het nu met haar?’ Ik sta op een feestje te kletsen met een […]

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!