Dat Nijmegen een studentenstad is, levert in sommige buurten frictie op. Tegelijkertijd zijn hoogopgeleiden een goudmijn voor een stad. Hoe houd je die vast? En vergeten we de ‘gewone Nijmegenaar’ niet? In aanloop naar het Nijmeegs Studentendebat duikt Vox in een aantal belangrijke verkiezingsthema's. Deel 2: de woningmarkt.

Als student heeft David Nijenhuis (42) veel studentencomplexen van de SSH& van binnen gezien. Hij woonde op Hoogeveldt, Westerhelling, Galgenveld… Maar ook nadat hij stopte met zijn studie, bleef hij huren bij de studentenhuisvester. De SSH& verhuurde in complex Boeckstaetehof namelijk ook woningen aan niet-studenten.

Daar woonde Nijenhuis bijna elf jaar, tot vorig jaar. ‘Ik had er zo nog elf jaar kunnen wonen’, zegt hij. De SSH& besloot echter om de appartementen in het complex om te bouwen tot kamers voor internationale studenten. Daar had Nijenhuis niet zo’n zin in.

‘De SSH& vult het ene gat op met het andere’

De Nijmegenaar was behoorlijk boos op de SSH& en startte met twee andere bewoners een actie tegen de plannen. Een meerderheid van de bewoners van Boeckstaetehof tekende zijn petitie. Maar de SSH& zette door. Nijenhuis koos daarop eieren voor zijn geld en vertrok: hij woont nu in de wijk Neerbosch-Oost.

Hij benadrukt: hij is niet anti-student. ‘Natuurlijk hebben studenten ook recht op een woning.’ Maar in één complex zowel studenten als niet-studenten bij elkaar zetten – dat is volgens Nijenhuis geen goed idee. Bovendien: er is óók veel vraag naar goedkope huurwoningen voor niet-studenten. Boeckstaetehof viel in die laatste categorie. ‘De SSH& vult het ene gat op met het andere.’

Misverstand

Hoogleraar Planologie Erwin van der Krabben ziet in de discussie over de woningmarkt dat partijen vaak de plank misslaan – en ook het betoog van Nijenhuis berust op een misverstand in Van der Krabbens analyse. ‘Veel partijen roepen dat er meer sociale huurwoningen bij zouden moeten komen. Maar dat is in mijn ogen niet zo.’ Hij rekent voor: in Nederland bestaat ongeveer 35 procent van alle woningen uit sociale huur. ‘Voor wie is sociale huur bedoeld? Voor mensen met een laag inkomen. Maar in Nederland behoort veel minder dan 35 procent tot de echte doelgroep voor sociale huur. Nergens in Europa zijn er zo veel sociale huurwoningen als in Nederland.’

‘Nergens in Europa zijn er zo veel sociale huurwoningen als in Nederland’

Wat volgens Van der Krabben typisch is voor de Nederlandse woningmarkt, is dat het middensegment – huurwoningen die duurder zijn dan sociale huur, maar wel betaalbaar voor middenklassers – grotendeels afwezig is. ‘We hebben de gesubsidieerde sociale huur. En we hebben de koopsector, die via de hypotheekrenteaftrek op overheidssteun kan rekenen. Door die subsidies is het voor investeerders niet interessant om met deze sectoren te gaan concurreren door huurwoningen in het middensegment te bouwen.’

Prijzen

Pas afgestudeerden zijn vaak op zoek naar een betaalbare huurwoning, maar verdienen te veel voor sociale huur. Koop is vaak geen optie omdat ze nog niet gesetteld zijn. De vraag naar huurwoningen voor starters is daardoor zo groot, dat de prijs voor een appartementje soms al boven de duizend euro uitkomt. Aan de andere kant van de markt ziet Van der Krabben dat veel mensen scheefwonen: ze verdienen eigenlijk te veel voor sociale huur, maar blijven daar toch wonen. Want wat is het alternatief?

Volgens Van der Krabbens ligt er een taak bij de gemeente om ook oog te hebben voor het middensegment. ‘Corporaties kopen grond van de gemeente voor een gunstige prijs om sociale huur te realiseren. Dat kan je ook doen met ontwikkelaars van wat duurdere huurwoningen. En ja, dat kost geld en dat voelt de gemeente in haar portemonnee, want ze verdient minder geld aan gronduitgifte. Maar voor de doorstroom is het wel goed.’