Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijzelf, als ruim vijftigjarige, niet per se een digibeet vind. Al zijn er wat directe collega’s die daar – gezien mijn Excel gezien mijn Excelfobie – wellicht wat anders over denken, maar dat ligt toch echt veel minder aan het feit dat het digitaal is dan aan het voor mij onoverzichtelijke bestand dat in de loop der tijden bij elkaar gesprokkeld is. Maar goed, geen digibeet dus. Sterker nog, ik zou mijzelf wel een early adapter willen noemen. Nou ja, een early adapter in ruste dan, want er zijn de afgelopen jaren aardig wat ontwikkelingen in de ict geweest die volstrekt aan mij voorbij zijn gegaan.

Zo ben ik bijvoorbeeld gestopt bij Facebook en WhatsApp – de gekke snufjes die daarna op telefoons en tablets verschenen waarmee je ook, vaak kortstondig, een boodschap over kon brengen heb ik volstrekt links laten liggen – waarmee ik het overgrote merendeel van de communicatie met de buitenwereld van mijn kinderen mis, maar het zij zo. Als Facebook en WhatsAppgebruiker vind ik mezelf in ieder geval reuze modern – een mening waarin ik mij gestaafd voel door het feit dat menig student een Facebookconnectie met mij probeert te krijgen, en die studenten lijken mij reuze bij de tijd.

Maar dat Facebook, ik begin me er toch wat zorgen over te maken. Al tijden lang mekkert iedere deskundige over de privacyproblemen die met dit medium gepaard gaan, een probleem waar ik me lang schouderophalend van af maakte omdat ik naïefjes dacht dat mijn privacy pas aangetast zou worden als ik zelf privacygevoelige informatie zou posten. Niet dus, ontdekte ik gisteren. Nog voordat ik iemand op de hoogte had kunnen stellen van het feit dat ik – tja, een oude man – weer eens door mijn rug was gegaan, trakteerde Facebook mij op een gesponsord bericht van een plaatselijke rugexpert, die mij uitnodigde voor een advies over mijn rug, zodat ik zonder klachten het nieuwe jaar in kan. George Orwell, kom er maar in!

Zo’n opgedrongen bericht levert bij mij overigens de Pavlovreactie op dat ik ab-so-luut niet naar deze zorgverlener wil gaan. Van zijn lang zal ze leven niet. Maar ik verwacht dat, nog voor dit stukje op Voxweb staat, de wagen van Fysius rugexperts al voor de deur staat om ondergetekende eens stevig te behandelen.