column

Bijbaantje

22 okt 2013

Sinds een paar jaar heb ik een lucratief bijbaantje bij een letterkundige firma in China. Ik kan nu eenmaal niet leven van mijn romans, er moet op andere manieren brood op de plank komen. Helaas kan ik de naam van de firma niet noemen en ook de vestigingsplaats moet onbekend blijven. Niet Peking of Shanghai in ieder geval. Ik vertegenwoordig de afdeling Nederland. Een paar jaar geleden kreeg ik via e-mail contact met deze firma: een van hun Engelse vertegenwoordigers was op het boekenbal geweest en hij had mijn naam horen noemen. De firma heeft Chinese schrijvers in dienst die romans schrijven waarvoor wij het materiaal leveren. Het gaat als volgt. Ik maak voor de firma iedere maand een samenvatting van een Nederlandse roman die me voor de Chinese markt wel geschikt lijkt. En ik zorg voor een vertaling in het Engels van een hoofdstuk (maakt niet uit welk). Mijn contactpersoon zorgt voor een Chinese vertaling van dat hoofdstuk. Vervolgens gaan de Chinese collega’s aan de slag en zij maken er mooie romans van die op de Chinese markt onder hun eigen naam vaak bij tienduizenden verkocht worden. Ze verplaatsen de roman gewoon naar Chinese situaties. Van plagiaat is geen sprake, ik lever alleen een paar personages en een verhaallijn, voor de rest zorgen mijn Chinese collega’s. De titels bedenken ze zelf. Ze verdienen een heel behoorlijk salaris begreep ik en ik vind het fijn dat ik collega’s kan helpen. Ik heb tot nu toe samenvattingen en hoofdstukken geleverd van onder andere Turks Fruit, Het stenen Bruidsbed, Joe Speedboot, Bonita Avenue en kort geleden Villa des Roses. Ik kies altijd boeken van beroemde Nederlandse schrijvers. Als ik het goed begrijp is Turks Fruit onder de naam Wilde Seringen  in het Chinees verschenen. Joe Speedboot werd Het Vliegende Schip. Villa des Roses van Willem Elsschot leek me zeer aantrekkelijk voor de nieuwe Chinese lezers en lezeressen omdat deze roman zich in een pension afspeelt en de personages erin overzichtelijk gegroepeerd zijn. Ik vertaalde het hoofdstuk waarin het aapje doodgaat (niet helemaal, dat werd te lang). De zaken gaan goed. Ik krijg per samenvatting en vertaald hoofdstuk vijfduizend euro, het kost me al met al per boek ongeveer een week werk (die vertaling hoeft niet foutloos te zijn, ik sla er soms maar een slag naar, het gaat om het idee). In Engeland heb ik een collega die de Engelse literatuur afstroopt. Ze zoeken nog iemand in Frankrijk en Duitsland. Er is nu eenmaal in China een reusachtige leeshonger losgebroken, er valt nauwelijks tegen op te schrijven. Ik heb overigens ook een keer een boek van mezelf samengevat, maar dan onder een andere schrijversnaam. Hotel Vertigo van Louis Couperus. Het was geen enkel probleem, in China was het een geweldig succes. In het Chinees luidde de titel: Hotel Sjanghai, als ik het goed begreep. Wel jammer dat ik de royalty’s op mijn buik kan schrijven.

Lees alle columns van Rene ten Bos

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!