Weemoedig denk ik nog wel eens terug aan de tijd dat de hal van het Erasmusgebouw één grote kantine was, waarin, op een klein hoekje na, ook gewoon gerookt mocht worden. Het paradijs. Goulashsoep, stokbroodje gezond en smeulende peuken. ’t Is allemaal verdwenen, op het stokbroodje na, dat na een jaar of tien een glorieuze comeback heeft gemaakt. Weliswaar ruim twee keer zo duur, maar dat zal aan de inflatie liggen, en natuurlijk aan het feit dat de restauratieve dienst niet meer gesubsidieerd wordt. Ik kauw het vanwege jeugdsentiment toch zeker een paar keer in de week weg, bang dat het bij onvoldoende afzet opnieuw zal verdwijnen. Die goulashsoep, daar kan ik wel zonder, maar het overdekte roken mis ik toch wel flink. Was ik eerst als tevreden roker nog ‘geen onruststoker’, nu voel ik me steeds meer een paria. Gelukkig wel in gezelschap van een aantal andere diehards, en door het indoor-rookverbod is het ook een sociaal dingetje geworden: rokers verzamelen zich buiten. Onder de overkapping bij regen, op het pleinmeubilair bij zon. Niets aan de hand, zou je zeggen. Wel wat aan de hand, dus. Want hoewel de roker, flexibel als hij is, zich doorgaans keurig aanpast aan arbo- en andere wetgeving, geldt dat voor de niet-roker natuurlijk niet. Die kijkt wel uit om zich aan te passen. Die heeft een missie. Daar kwam ik laatst weer eens achter toen ik genietend van mijn Chesterfieldje buiten zat. Aanpalend ging een juffrouw van overduidelijk net studerende leeftijd zitten, die zich door een overdadige maaltijdsalade kauwde. Of ik niet ergens anders kon gaan zitten, vroeg ze op een Truus de miertoon waarbij het vraagteken ontbrak. Ze had namelijk last van de rook, zei ze. Mijn antwoord was kort en helder: ‘dan moet je binnen gaan zitten, daar mag niet gerookt worden’. Perplex stond ze op om een eindje verder een nieuwe plek te vinden, haar ongenoegen etalerend in woord en gebaar. Ik stak er, genietend, nog eentje op. Weer een militante niet-roker op haar nummer gezet. Het leven kan zo mooi zijn.

Lees alle columns van Paul van den Broek