Weet je wat ik zo mooi vind aan het woord ‘brein’? Dat het zo veel betekenissen heeft, zowel in letterlijke als figuurlijke zin. Enerzijds de hersenen en anderzijds de bedenker of leider van een criminele activiteit of iets dergelijks (‘wie is het brein achter deze roof?’). Verder wordt brein vaak gebruikt om ‘verstand’ of ‘intelligentie’ mee aan te duiden.

Het hebben van een brein – en dan bedoel ik brein in de betekenis van denkvermogen – is niet voorbehouden aan de mens. Een computer heeft ook een brein, dat door de mens is gemaakt overigens. Er zijn zieners die voorspellen dat in de toekomst niet de mens de baas is over de computer, maar de computer baas is over de mens. Een mooi onderwerp om als filosoof je tanden op stuk te bijten.

Maar ook voor juristen is het interessant: gesteld dat in de toekomst auto’s zelfstandig (dus zonder menselijke interventie) deelnemen aan het verkeer, hoe zit het dan met de aansprakelijkheid? De zelfrijdende auto veroorzaakt een ongeluk, wie is er dan aansprakelijk? En dat geldt natuurlijk ook voor andere toepassingen van de ‘zelfdenkende computer’. De zorgrobot die bijvoorbeeld ‘vergeet’ iemand te herinneren aan het innemen van een cruciaal medicijn, waardoor de betreffende persoon overlijdt.

Het computerbrein is niet alleen een zaak van de informaticameisjes en -jongens. Filosofen, juristen en anderen zijn hard nodig om mee te denken over het computerbrein. In dat kader is een mooi voorbeeld het jaarlijkse internationale congres Love and Sex with Robots. Hier komen vertegenwoordigers van verschillende disciplines bij elkaar: filosofen, psychologen en wetenschappers op het gebied van kunstmatige intelligentie. Volgens mij nemen er nog geen juristen deel aan dit initiatief. Hoog tijd dat iemand meedenkt over het trouwen met een robot en het erven door robots!