Het is wel weer een overgang, van de compleet verlaten universiteit afgelopen vrijdag naar de dynamiek van vandaag. Grote groepen jonge studenten bevolken plots de campus, een start makend met hopelijk een succesvolle academische opleiding. Natuurlijk heeft dat ook nadelen (ik houd mijn hart vast voor de rijen in de Refter en de wachttijden bij de lift), maar wat is het heerlijk dat het hier weer bruist. En, als ik ze zo zie lopen, moet ik altijd weer terugdenken aan mijn eigen eerste stappen op de universiteit, nu alweer bijna veertig jaar geleden.

Volstrekt onwetend begon ik aan de introductie van politicologie – eerlijk gezegd wist ik niet eens goed wat dat vak inhield, want ik had om totaal andere redenen gekozen voor een studie in Nijmegen en zonder wiskunde in het pakket was politicologie, naast de door mij (ook nergens op gebaseerd, overigens) verfoeide studie rechten zo’n beetje de enige mogelijkheid. Demografisch was ik beter op mijn plek bij de politicologen, vooral omdat de juristen in die tijd tamelijk cliché zonder uitzondering te herkennen waren aan poloshirtjes en pullovers – en daar had ik een broertje aan dood. De gemiddelde politicoloog was wel een stuk alternatiever dan deze uit de klei getrokken Betuwenaar, maar dat alternatieve, dat trok me wel, hoewel ik het nooit heb kunnen bereiken. Ik ben blijven steken bij ‘slordig’, maar dat bleek alternatief genoeg.

Er ging een wereld voor me open bij die introductie. Ik kwam mensen tegen waarvan ik het bestaan nauwelijks had vermoed en ik keek enorm tegen hen op, nog niet in staat om door de soms wat opgeblazen poeha heen te kijken. Dat kwam later wel – het intellectuele gehalte van die eerstejaars (en van de mentoren) bleek soms flinterdun. Maar daar ging het eigenlijk niet om. Wat het allerbelangrijkste was, was dat het een eerste stap was op weg naar zelfstandigheid, naar volwassenheid. Dat pad was niet bepaald een rechte lijn, en er wordt zo hier en daar nog wel eens getwijfeld of ik er überhaupt vorderingen op heb gemaakt, maar de introductie is voor eerstejaars denk ik de eerste stap op weg naar een echt eigen leven.

Beste eerstejaars, geniet van die stap! Maak je de universiteit eigen – en weet dat je hier van harte welkom bent.