Het lijkt het me heerlijk om nu student te zijn! Met alle digitale hulpmiddelen is studeren een stuk makkelijker. College volg je op de laptop vanonder je warme dekbed, terwijl je tussendoor wat aan het tinderen bent op je smartphone. Een scriptie of essay googel je bij elkaar en met www.synoniemen.net zorg je ervoor dat Urkund, de online plagiaatpolitie, niet rood uitslaat van je brouwsels. En als je de hele dag je bed niet uit wilt, laat je een bezorger van Deliveroo zijn/haar leven in het verkeer wagen om jou een maaltijd te brengen.

Even serieus: ik weet niet of studeren anno nu zo’n feest is. Er wordt veel van de student gevraagd qua studie en de sociale druk is groot: zonder een boeiend Insta-leven besta je niet. Op de dag dat ik deze column schrijf, is er een onderzoek gepresenteerd waaruit blijkt dat studenten met een studielening vaker extreem vermoeid zijn, emotioneel uitgeput zijn en vrezen dat ze een burn-out krijgen.

Was dan vroegâh alles beter? Mwah. Zonder smartphone en datingapps was je voor je dates afhankelijk van de gemeenschappelijke telefoon in je studentenhuis, die altijd bezet was. En als je een date had, was het nog opletten geblazen ook. Studenten hadden toen nog schaamhaar en dus heerste er schaamluis. Aan de andere kant: toen ik studeerde waren verplichte werkgroepen nog niet in de mode en leefde ik voor mezelf en niet voor mijn Insta-volgers. Als rechtenstudent had ik maar een paar college-uren per week, de ov-studentenkaart was onbeperkt en er was veel tijd om te feesten.

Waar het in de kern om gaat: slagen we er in 2019 in om onderwijs aan te bieden van een betere kwaliteit dan vroeger? Ik ben maar een heel klein radartje in het grote geheel, maar ik ga er in ieder geval helemaal voor!

Lees alle columns van Lucienne van der Geld