Kort geleden mocht ik in Den Haag deelnemen aan een debat voor de alumni van mijn faculteit. Maar welk belang had zij eigenlijk bij dit ‘netwerkevenement van hoge kwaliteit’? Wilde zij daarmee net als mijn vorige werkgever, de University of Notre Dame, grote bedragen van alumni binnenslepen? Een probleem daarbij is dat er grote verschillen bestaan tussen het onderwijssysteem in de Verenigde Staten en dat in Nederland. Waar Amerikaanse studenten aan de poort worden geselecteerd, mogen Nederlandse universiteiten nog slechts beperkt op kwaliteit selecteren. Waar mijn studenten aan de University of Notre Dame 44.605 dollar (omgerekend bijna 34.000 euro) tuition betalen, zijn mijn studenten aan de Radboud Universiteit Nijmegen 1.771 euro collegegeld kwijt. Waar mijn Amerikaanse studenten 24 uur per dag en 7 dagen per week de bibliotheek bevolkten, besteden mijn Nederlandse studenten gemiddeld 33 uur aan hun studie. Waar mijn Amerikaanse studenten geen enkele sportwedstrijd van de Fighting Irish misten, neemt de Radboud geen deel aan universitaire sportcompetities. Het gevolg is dat de kans uiterst klein is dat mijn faculteit dezelfde grote bedragen van alumni weet binnen te slepen. Maar misschien ging het haar helemaal niet om geld, zoals ik als econoom geneigd ben te denken, maar wilde zij juist haar ‘hoge kwaliteit’ naar Amerikaans voorbeeld delen en vermenigvuldigen. De pogingen om universiteiten als Harvard-aan-de-Maas, Stanford-aan-de-Waal en Princeton-aan-de-Rijn te profileren doen me evenwel denken aan Lake Wobegon, een fictieve Amerikaanse stad die bedacht is door de humorist Garrison Keillor. Elk verhaal over dit plaatsje in Minnesota begint met: ‘Welkom in Lake Wobegon, waar alle vrouwen sterk zijn, alle mannen aantrekkelijk en alle kinderen boven gemiddeld.’ Ik hoop dat mijn faculteit beseft dat dit slechts Amerikaanse fictie is. De werkelijkheid is dat het grootschalig overnemen van methodes en praktijken van het ene systeem door het andere doordrenkt is met gevaar en mogelijk onbedoelde gevolgen.

Lees alle columns van Geert Rutten