Het zat er al een tijdje aan te komen, want zeg nou zelf, iedereen moet dan wel wat langer doorwerken van Rutte en Asscher, maar tot na je vijfenzeventigste is wel heel royaal. Het werd dus tijd voor Beatrix om een stapje terug te doen en te gaan genieten van wat rust. Het aardige is dat het nieuws, hoewel het er aan zat te komen, toch nog insloeg als een bom. Er gingen wat geruchten dat HM op haar verjaardag de abdicatie zou aankondigen, maar ze deed het lekker drie dagen eerder. Niet gek voor een koningin van wie altijd gezegd werd dat ze de regie volledig in handen heeft. Maar het gaat nu allemaal wel erg voortvarend, vind ik. 30 april, Koninginnedag, geeft ze de scepter al door aan haar zoon. De combinatie van haar eigen vijfenzeventig jaar en de viering van tweehonderd jaar Koninkrijk hadden haar doen besluiten er dan mee op te houden. Hartstikke mooi, zo’n historisch gevoel – maar doe het dan wel goed. Want die 30 april, die heeft pas sinds het moment dat Juliana de troon besteeg enige symbolische waarde. Er is een veel mooiere datum denkbaar, die al veel langer historisch is. Ik zou zeggen, wacht nog even zeven maanden. Op 30 november is het namelijk precies tweehonderd jaar geleden dat Willem van Oranje vanuit Engeland in Scheveningen aan land kwam om Koning der Nederlanden te worden. En ook deze Willem I begon in barre tijden – erger nog dan de onze, want aansluitend op de door Napoleon verloren oorlog. ‘Ons gemeene vaderland is gered: De oude tyden zullen weldra herleeven’, kondigde hij aan. En ze herleefden, bij koninklijk decreet. That’s the spirit, dat kunnen we in de huidige crisistijd ook wel gebruiken! Eerlijk gezegd hoor ik Willem-Alexander iets dergelijks nog gewoon zeggen ook, maar of de eurozone dan herstelt? Ach, ik snap ook wel weer dat Beatrix 30 april laat prevaleren boven 30 november. Het viel nogal in het water namelijk, die glorieuze intocht van Willem I in 1813. Hoewel zijn komst was aangekondigd, had vrijwel niemand de moeite genomen om de aanstaande vorst te verwelkomen. Een paar vissers stonden er, die hem met een boerenkar van de boot naar het dorp brachten. En zo weinig belangstelling, dat willen we Willem IV natuurlijk niet aandoen…

Lees alle columns van Tom de Wit