Geen enkele vraag wordt door studenten zo vaak gesteld en geen enkele vraag wordt door classici zo gevreesd. ‘Wat studeer je eigenlijk?’ Met haar grote blauwe ogen kijkt ze me glimlachend aan. Ik aarzel, want ik weet: als ze niet al direct afknapt op mijn antwoord, dan wacht die onvermijdelijke vervolgvraag. ‘Goh, hoe kom je daar nou bij?’ En dan: ‘Maar wat heb je daar nou aan?’
Ja, wat heb je nou aan klassieke talen?

Op straat loopt vanmiddag een nogal tengere oudere dame. Zeventig jaar zal ze zijn. Uit haar juten tasje puilen soja en biologische groenten. Op haar veel te wijde grijze shirt staat een korte tekst te lezen: Zu sexy. Ik kijk nog een keer. Zu sexy. Het staat er echt.

Ze slaat de Van Welderenstraat in en doet haar voordeur open. Twee katten lopen als lijfwachten met haar mee de trap op. De groenten komen uit het tasje, worden grof gesneden en rustig gestoomd. Ze eet er wat brood bij. Mathijs van Nieuwkerk en Wilfried de Jong praten over Sonny Rollins en Dexter Gordon. Ze loopt naar zijn platenkast, maar weet niet waar ze zoeken moet.

Om een uur of tien staat ze voor de spiegel op haar dressoir. Ze doet haar oorbellen uit en kijkt naar de tekst die in spiegelbeeld over haar bh-loze borsten loopt. Zu sexy. Vanuit een lijstje op het dressoir kijkt een oude, sepiakleurige man haar minzaam lachend aan. Ik stel me voor hoe ze met vochtige ogen op haar queensize bed ploft.

Ik denk aan een gedichtje van de Griekse dichteres Sappho. ‘De maan is ondergegaan / en ook de sterren. Het is middernacht, / de tijd verglijdt, / en ik lig hier alleen te slapen.’
Dat heb je nou aan klassieke talen.

Maar dat vertel ik de grote blauwe ogen niet. ‘Ik doe een master bij letteren,’ omzeil ik het probleem. ‘Zeg, lustte jij nog een biertje?’

Lees alle columns van Niek Janssen