Carolus Magnus viert deze week haar verjaardag. De oudste studentenvereniging van Nijmegen heeft een respectabele leeftijd bereikt: 85 maar liefst. Met een aantal hoogleraren blikken we terug op hun tijd bij de vereniging. Vandaag: Bernard Schols, oud-notaris en hoogleraar Successierecht, voormalig lid van het rooms-katholiek mannenkoor (RKM).

Waarom de keuze voor het mannenkoor? ‘Ik zocht naar contact met andere studenten, gezelligheid onderling. En dat was bij het rooms-katholiek mannenkoor goed te vinden. Op maandag kwamen we bij elkaar om tot diep in de nacht te zingen en het glas te heffen. Er werd flink bier gedronken, maar vergis u niet: er werd ook zeker gezongen. Het was een serieus koor. En dinsdagochtend weer op tijd in de collegezaal.’ U was lid van het  koor, van de vereniging, maar niet van een dispuut. Waarom niet? ‘Het dispuutsleven trok me minder, daar voelde ik me te veel individu voor en ik wilde er niet iedere dag aan vastzitten. Hoe ver wil je gaan, dat is een vraag die je jezelf moet stellen. Ik vond de kameraadschap die ik zocht bij het RKM, meer had ik niet nodig. Het koor trok een bepaald soort lieden (lees: Bourgondiërs) aan, waartussen ik me als een vis in het water voelde. Ook zonder het dispuutslidmaatschap voelde ik me thuis bij Carolus. Het ging in die periode, halverwege de jaren tachtig, goed met de vereniging. Aan mijn lidmaatschap bewaar ik alleen goede herinneringen.’ Uw beste herinnering? ‘Als lid: de uitstapjes die we maakten naar Leuven, dat waren fraaie tochten. In België, zeker in Leuven, daar staat de cantus toch nog net in een hoger vaandel. Toen ik in 2007 promoveerde, was het koor in zeer grote getale aanwezig. Daar bewaar ik ook goede herinneringen aan.’ Komt u nu nog wel eens op de Kroeg? ‘Zelden, zelden. Wel bezoek ik natuurlijk trouw – tenzij echt niet mogelijk – de reünie van het Koor. Een van de laatste edities was weer goed voor een prachtig weekend. Het Koor was dan wel vrijblijvender dan het dispuutsleven, maar we hebben nog steeds een goede band.’ Uw kantoorgenoot Wouter Burgerhart (tevens hoogleraar, red.) en u zijn van dezelfde lichting Carolingers. Is dat toeval? ‘Wouter en ik zijn kameraden. We kennen elkaar inderdaad via Carolus, maar ook van de studie, van onze tijd bij de notariële studievereniging Nota Bene.’ Wat hebt u eigenlijk geleerd in uw tijd bij de vereniging? (Luid lachend): ‘Ik ben een echte Limburger, dus bier drinken hoefden ze me niet meer te leren. Maar ik moet zeggen, ik heb de kunst er wel weten te perfectioneren. Weet je wat een goede les is geweest? Je hoeft niet op je kamer te zitten om te studeren. Zoek elkaar op, spreek een college nog een rustig samen na. Geniet daar ook bij, pak er gerust een biertje bij, maar sla ook eens een boek open. Daar zul je veel aan hebben.’ / Mark Merks