In september presenteert het International Panel on Climate Change (IPCC) het eerste deel van een belangrijk rapport over klimaatverandering. Dit rapport zal aan de basis liggen van onderhandelingen over een nieuw klimaatverdrag. Studenten van de bètafaculteit hebben de voorlopige samenvatting gecheckt en komen met opmerkelijke resultaten. ‘In een rapport dat door een wereldwijde groep van wetenschappers onder grote tijdsdruk wordt gemaakt, kan nog wel eens een fout sluipen.’ Bijzonder hoogleraar Duurzaamheid en Klimaat Bram Bregman ziet de presentaties van de studenten af en toe met lede ogen aan. Als klimaatwetenschapper is hij lid van de Nederlandse delegatie bij het IPCC, een intergouvernementele organisatie van de Verenigde Naties, die is ingesteld om de wetenschappelijke stand van zaken met betrekking tot klimaatverandering te evalueren. Elf studenten van verschillende studies aan de bètafaculteit werden door hem geselecteerd om de voorlopige samenvatting, bedoeld voor beleidsmakers, te beoordelen. De kritiek van de studenten is niet mals. Na een inleiding over het rapport van Bregman, waaruit blijkt dat de mens de door zijn toedoen veroorzaakte klimaatverandering nog steeds niet tot een halt heeft weten te roepen, zijn de studenten aan de beurt. Zij hebben gekeken of de voorlopige samenvatting klopt met de achterliggende wetenschappelijke teksten. Daarbij hebben ze gebruik gemaakt van coderingen om aan te geven wanneer er iets mis is met een passage. Alle vier de groepjes hebben flink wat aan te merken op de onderzochte samenvatting. Dit verschilt van kanttekeningen bij zinsdelen die niet duidelijk of te weinig genuanceerd zijn, tot aan conclusies die gewoonweg onjuist zijn. Een student merkt op: ‘Met een substantieel deel van de conclusies is wel iets mis.’ Hij vraagt zich hardop af of er misschien een zesjescultuur heerst onder de wetenschappers. Volgens Bregman is een zesjescultuur zeker niet de oorzaak: ‘Het onderzoek wordt gedaan door honderden wetenschappers van over de hele wereld onder grote tijdsdruk. Duizenden pagina’s moeten worden samengevat in tien tot vijftien pagina’s. Daardoor zullen er altijd fouten insluipen.’ Hij lijkt dus niet te zijn verrast, maar neemt de geconstateerde fouten wel serieus. Bregman: ‘Gelukkig heeft mijn delegatie nog de kans om de fouten te laten herstellen in de laatste reviewronde. Complimenten voor het werk van de studenten. Hierdoor zal er wel wat nachtwerk te verrichten zijn voor ons.’ / Freek Turlings