Nog niet bekomen van de kater van gisteravond doken de aankomende pedagogiekstudenten vanochtend om half elf alweer de kroeg in. ‘Ik krijg echt nog geen bier door mijn keel.’

Woensdagochtend, half elf. Twee mannen, te oud om nog student te zijn, lopen door de Eerste Walstraat in de Nijmeegse binnenstad. Net wanneer ze café de Fuik passeren, gaat de kroegdeur open. Een hels kabaal komt hen tegemoet. Guus Meeuwis schalt door de boxen en ze vangen met verwonderende blikken een glimp op van een groots feestgedruis.

De Fuik staat vol, bomvol, met voornamelijk tienermeisjes. Na het succes van vorig jaar, organiseerde de introductiecommissie van de opleiding pedagogische wetenschappen dit jaar wederom een wake-up party. De geur van verschraald bier dat in de houten vloer is getrokken, doet niet af aan de pret die de aankomende eerstejaars lijken te hebben. Na de warming-up volgt het feest, dat wordt opgezweept door vier studentes van de introductiecommissie. De barvrouw reikt shotjes en glazen bier aan. Dat het middagprogramma uit een ICT-voorlichting bestaat, lijkt niet tot de groep doorgedrongen.

Vreemdgaan
‘Intromama’ Lotte heeft haar groepje even verlaten en staat buiten in het ochtendzonnetje druk te tikken op haar telefoon. ‘Ik vind het leuk, hoor, zo’n feest in de ochtend. Origineel.’ Toch kijkt ze bedrukt. ‘De vriend van een van mijn kindjes is gisteren vreemdgegaan, zonder dat hij er nog iets van weet. Dus ik ga zo even bij haar langs’, zegt ze bezorgd. ‘Ik weet wat ze doormaakt.’

Mentor Klaas en zijn kindje Dion hebben andere dingen aan hun hoofd. Klaas: ‘Bah, ik krijg echt geen bier door mijn keel. Ik lag vannacht pas om vijf uur in mijn bed.’ Volgens Dion klinkt het misschien als een jongensdroom om alleen maar tussen de pedagogiekmeiden te lopen, maar zit er ook een keerzijde aan. ‘Het is ook wel leuk om af en toe eens lekker met een jongen te ouwehoeren. Gelukkig heb ik een mentorpapa, en niet alleen maar mama’s.’ / Mathijs Noij