Toen universiteitsblad Vox in 2000 het levenslicht zag, was fotograaf Erik van ’t Hullenaar al van de partij. Zijn werk op de universiteit was een mooie aanvulling op het snelle werk voor de krant. Nu gaat hij met pensioen en ter ere daarvan is er dit weekend een expositie van zijn eigen werk.

Heel kort was Erik van ’t Hullenaar zelf student aan de Radboud Universiteit. Dat hield hij niet lang vol, maar hij weet nog goed hoe onzeker hij was toen hij begon aan de introductie bij politicologie.

Die herinnering kwam telkens weer naar boven als hij, jaren later als fotograaf, de introductie van de universiteit vastlegde. ‘Toen zag ik weer die onzekerheid, alleen nu op de gezichten van al die jonge mensen.’ Niet als introloper, maar als fotograaf trok Van ’t Hullenaar langs sportdagen en feestjes.

Zoals in O42 aan de Oranjesingel (foto bovenaan), waar tegenwoordig een jeu de boules-bar zit. Daar trof hij in 2002 drie meiden aan, twee van hen in een innige omhelzing. De derde kijkt zoekend om zich heen, alsof ze het ook allemaal even niet meer zo goed weet. ‘De spontaniteit van die foto in combinatie met de dynamische achtergrond maken het voor mij een geslaagd beeld.’ Dat vond de jury van de Zilveren Camera ook, die hem de tweede plek toebedeelde in de categorie nieuws en cultuur.

Veruit de meeste foto’s die Van ’t Hullenaar maakte tijdens zijn veertigjarige carrière waren voor De Gelderlander. Toch heeft hij zijn werk voor Vox altijd gekoesterd, zegt hij. ‘Ik ben meer een fotograaf dan een journalist. Voor een magazine als Vox kun je als fotograaf meer de tijd nemen. Soms maakte ik ook series, ging ik mee op reportage. De kwaliteit stond altijd voorop.’

Een reportage waar hij met genoegen aan terugdenkt is die in het oude Berchmanianum, toen de paters jezuïeten het klooster nog bewoonden. Daar trof hij samen met verslaggever Annemarie Haverkamp de 86-jarige Guus Ziggelaar aan. De koster bereidde elke ochtend met een liefdevolle nauwkeurigheid de mis voor – zo hing hij bijvoorbeeld de kazuifels netjes op hun plek. Kort na het bezoek van Vox verhuisden de paters naar een verzorgingstehuis in Brakkenstein.

Voorafgaand aan zo’n reportage had Van ’t Hullenaar nooit een beeld voor ogen waarmee hij wilde terugkomen. ‘Liever verwonderde ik me en liet me verrassen. Met een open blik.’ Hij noemt zichzelf dan ook iemand die van nature liever registreert dan regisseert.

Maar natuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel. Toen hij de vraag kreeg of hij een portrettenserie wilde maken over het thuisgevoel van buitenlandse studenten in Nederland, nam hij de opdracht met enthousiasme aan. In de Refter zette hij een grijze achtergrond klaar en werden de studenten getrakteerd op Hollandse lekkernijen. Het is de eenvoud van de foto’s die de serie sterk maakt, vindt Van ’t Hullenaar. Al bewees het modellenwerk van de haringhappende Qiaoling Xie in dit geval zeker ook zijn waarde.

De expositie van Erik van ’t Hullenaar, ‘Het is mooi geweest’, is zaterdag 13 en zondag 14 april van 11.00 tot 17.00 uur in de Dorpsschuur in Lent (Oosterhoutsedijk 29).