Studentenkamers zullen na vanavond nooit meer hetzelfde zijn. Bordjes met ‘Toiletten’, ‘Onderwijsruimte’ en ‘Vergaderkamer’ sieren voortaan de wanden. Allemaal uit die goede oude Thomas van Aquinostraat.

‘Zes jaar lang zijn we hier naar de wc geweest’, mijmert een alumnus planologie. Twee vrienden helpen hem het bord ‘Toiletten’ van de muur te halen in de kelder van Thomas van Aquinostraat 3. Via Facebook lazen ze over het afscheidsfeestje in de TvA dat vanavond gehouden werd.

Zijn maat heeft een bordje ‘Uitgang’ onder zijn arm. ‘Dat vind ik wel een mooie herinnering’, zegt hij. De studententijd ligt immers achter hem. Het was mooi. Of nou ja, mooi: ‘Een Duitse bunker uit de Tweede Wereldoorlog noemden we de Thomas van Aquinostraat altijd.’

Ach nee, rouwen doen ze niet om de sloop. ‘Weet je trouwens dat ze de open dagen altijd in die mooie, nieuwe gebouwen doen?’ Pas later maken studenten kennis met het gebouw waarin ze daadwerkelijk college krijgen. TvA is dan wel even wennen. Onpraktisch vooral, vinden de planologen. ‘In een onderwijsruimte zat je altijd achter zo’n pilaar.’

Tussen het lasergamen en sumoworstelen door – het afscheidsfeestje staat bol van de sportieve activiteiten – hebben drie sociologiestudenten elk een eigen souvenir weten te bemachtigen. Het bordje ‘Onderwijsruimte’ verdwijnt onder de jas van een van de dames. Wat ze ermee gaat doen? ‘Op mijn kamer hangen, natuurlijk.’ Een klein beetje sentimenteel wordt ze er wel van. TvA, met z’n nauwe gangetjes en grijze bakstenen, verdwijnt. ‘Het is als afscheid nemen van je lelijke kindje.’

Maar de avond is nog lang niet voorbij. De naambordjes van de docenten hangen nog braaf naast de kamernummers. Die wachten op studenten die er de rest van hun leven tegenaan willen kijken.