Het is donker, housemuziek schalt door de zaal. In fluorescerende kleding gestoken studenten gooien enthousiast met een lichtgevende frisbee. Verderop rennen twee studenten verkleed als bananen achter een voetbal aan. Het is weer Sportsnight. De Sportsnight is een jaarlijks terugkerend evenement van de NSSR; dit jaar is alweer de zesde editie. Circa 250 studenten – 25 teams – gaan van 9 uur ’s avonds tot 2 uur ‘s nachts sportend de strijd aan… in het donker. En dat is niet altijd even makkelijk. Biologiestudent Paula staat wissel bij Tjoekbal. ‘De bal fluoresceert hier niet’, zegt ze zuchtend. ‘Ik zie niet wat ik doe en krijg die bal tegen mijn hoofd. Leuk is anders. Maar het is ook wel een beetje de charme van de Sportsnight.’ Paula heeft eerder al gelacrossed en gebasketbald. ‘Lacrosse vond ik echt heel vet!’, zegt ze enthousiast. ‘Dat had ik echt niet verwacht. Leuk dat je nieuwe sporten leert kennen.’ In een andere ruimte staan Louise, Remco, Jille, Stan, Dennis, Julian en Henk te schermen. Ze kennen elkaar van Karpe Noktem en hebben al vaker meegedaan aan de Sportsnight. Louise is teamcaptain. ‘Waarom wij zo goed zijn? Dennis heeft vroeger gehandbald, dus die is goed in tjoekbal. Stan heeft op schermen gezeten, Jille heeft gefrisbeed en ik basketbal. We hebben overal een expert voor’, zegt ze met een knipoog. De vrienden hebben het zichtbaar naar hun zin. ‘Het gaat ons niet zozeer om sport, maar om sporten met leuke mensen. In plaats van naar de kroeg, doen we dit een avondje. De Sportsnight is echt heel gezellig.’ Yannick Sijnesael is commissaris Sport van de NSSR en hoofdverantwoordelijke van het toernooi. Vooralsnog is hij dik tevreden. ‘Iedereen ziet er gelukkig uit, iedereen weet de weg en iedereen weet wat hij moet doen. En de vrijwilligers van de sportverenigingen brengen hun sporten heel goed over. Het gaat prima!’ En hoe zit het dan met de blessures, op een toernooi in het donker? Volgens Seinesael valt het wel mee. ‘Tot nu toe is er één persoon naar de EHBO gestrompeld’, zegt hij grijnzend. ‘Om een pleistertje te halen.’ Tekst en foto: Joep Sistermanns