‘Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed.’ Met die regels opent Kies, een gedicht van Bart Moeyaert. De eerste zin is bovendien de titel van de Frans Kellendonk Lezing 2012, die aanstaande maandag door Moeyaert wordt uitgesproken. Hij zal dan pleiten voor genuanceerd engagement.

In Kies, uit de bundel Gedichten voor gelukkige mensen, pleit de Vlaamse romancier, dichter en essayist voor omzichtig formuleren. Voor nuance. Dat de nuance vaak zoek is in het maatschappelijk debat staat voor Moeyaert als een paal boven water. Maar moet niet juist de kunstenaar zijn engagement genuanceerd formuleren? Omzichtig zelfs? Toont dat niet juist zijn moed? En wordt hij dan nog wel gehoord?

Schaamrood
Rode draad van de lezing zijn de zeldzame ontmoetingen tussen Moeyaert en Kellendonk eind jaren tachtig. En ook de vragen die hij Kellendonk nu zou willen stellen. Zoals wanneer het tot Kellendonk doordrong wat zijn werk veroorzaakte bij anderen. En wat dat besef vervolgens met hem deed. Of het bij hem – zoals bij Moeyaert – leidde tot de constatering dat alleen bestaan voor een schrijver niet voldoende is. Dat de schrijver het aan zichzelf verplicht is om te zijn. Omzichtig, genuanceerd en zuiver formulerend. Om zo anderen het schaamrood op de kaken te jagen. / Anja van Kessel, Bregje Cobussen

De Frans Kellendonk Lezing vindt plaats op maandag 27 februari om 16.00 uur in de Aula. Er zijn nog plaatsen beschikbaar. Aanmelden kan bij Jacqueline Berns: [email protected].