Geneeskundestudenten zijn het onbeschofte gedrag van hun medestudenten zat. Daarom stelden de studentleden van het Onderwijs Management Team (OMT) van de geneeskundefaculteit gedragsregels op. Die presenteren ze deze week aan de studenten. Anouk Putker, student-lid van het OMT, staat vooraan in een collegezaal te wachten tot het 08.45 uur is. Dan begint een college voor een groep derdejaars geneeskundestudenten. Putker krijgt de eerste vijf minuten van dat college om de nieuwe gedragsregels voor geneeskundestudenten te presenteren. Intussen schuifelen de studenten een voor een binnen. Een meisje gaat op de eerste rij zitten. Ze gooit jas, das en tas voor zich op de grond en trekt een pakje liga’s open. Tegen haar buurvrouw: ‘Ik had vanochtend écht geen tijd om te ontbijten.’ Die buurvrouw vist intussen een plastic zakje met boterhammen en peperkoek uit haar tas. Dan begint Anouk haar verhaal. ‘Probeer op tijd te zijn, anders stoor je docent en medestudenten.’ Terwijl ze praat komen nog zestien studenten binnen. Te laat. Drie kwartier later is het pauze. We vragen student Stan wat hij vindt van de nieuwe gedragsregels. ‘Goed hoor, dat het OMT dit doet. Het is nodig. Ik heb persoonlijk nooit zoveel last van rumoer of van etende medestudenten, maar ik zie heus wel dat het gebeurt. Ik kan me voorstellen dat vooral docenten daar genoeg van hebben.’ Liselore, Anita en Anne zijn het met hem eens. ‘Goed dat die regels er nu zijn, maar jammer dat het nodig is. Er wordt soms écht hard gepraat in colleges. Dan moet de docent als een schoolmeester vragen of een groepje studenten alsjeblieft even de mond dicht wil houden. Dat kan echt niet.’ De studentes storen zich nog het meest aan medestudenten die hun tas beginnen in te pakken voordat het college is afgelopen. ‘Klappen ze de tafeltjes heel hard op, wordt er met tassen gesmeten. Vaak zijn de laatste minuten van een college niet te volgen door alle rumoer. Écht irritant.’ Of die gedragsregels daar verandering in brengen betwijfelen ze. Anita: ‘Goed dat het weer eens onder de aandacht is gebracht, maar ik ben bang dat het effect daarvan binnen een paar weken weer is weggeëbd.’ Even later presenteert Anouk de nieuwe gedragsregels aan een zaal met zo’n vierhonderd eerstejaars studenten. Ze is moeilijk te verstaan boven het rumoer. Als ze vertelt dat het eetgedrag tijdens colleges aan banden moet barst het lawaai los. Anouk moet een paar keer om stilte vragen. Vooraan stalt een student demonstratief vijf bruine boterhammen uit op zijn tafel. Intussen komen een voor een nog minstens twintig studenten – te laat – binnen lopen. / Bregje Cobussen