Wie dacht dat de sportzomer voorbij is, heeft het mis. Eind augustus starten in Londen de Paralympics. Laura de Vaan, promovenda aan de Radboud Universiteit en regerend wereldkampioene handbiken op de tijdrit, doet mee. En waarom doet ze mee? ‘Om een gouden medaille te winnen.’ Het terrein van sportcentrum Papendal, het trainingscentrum van het Nederlands Olympisch Comité, ligt er begin augustus wat verlaten bij. Het leeuwendeel van de sporters is immers naar de Spelen. Op een voetbalveldje lopen ventjes van een jaar of acht in oranjeshirts achter een bal aan, aan de kant staan een paar coaches. Op het asfalt rennen wat oudere mannen. Verder is het stil. Het is een rustig dagje, alles lijkt op deze zomerse vakantiedag wat trager te gaan. Tot een handbike de bocht om komt (video). Dat gaat helemaal niet traag, maar op momenten met een snelheid van ruwweg veertig kilometer per uur. Wereldkampioene De handbikester in kwestie is Laura de Vaan, wereldkampioene handbiken op de tijdrit en in het dagelijks leven promovenda bij de letterenfaculteit. Dat dagelijks leven ligt op het moment trouwens even stil: de laatste maanden beoefent De Vaan haar sport op nagenoeg professionele basis. De Vaan: ‘Ik train nu zes keer per week, vaak twee keer per dag. Het merendeel van de training doe ik op de fiets, soms afgewisseld met krachttraining.’ Drie dagen in de week was ze te vinden op Papendal, trainend onder het toeziend oog van de bondscoach, slapend in een huisje op een naburig vakantiepark. Op het moment is ze op trainingskamp, op Mallorca. Marges Die maandenlange focus op het handbiken moet begin september leiden tot goud op de wegwedstrijd en de individuele tijdrit. De Vaan heeft goede kansen, zeker op haar specialiteit, de tijdrit. Maar de marges zijn klein. ‘Op het WK won ik met drie seconden voorsprong’, vertelt ze. ‘Eerder dit jaar heb ik nog een wedstrijd gewonnen met een kleine voorsprong en een andere verloren op acht seconden.’ Racecircuit De beide races hebben plaats op en rond het racecircuit Brand Hatch. Dat belooft een bijzondere ervaring te worden. ‘Eerder dit jaar hebben we een trainingsmiddag gehad en het parcours verkend. Het wordt pittig, het circuit is nergens vlak. Niet dat het ergens echt steil is, het zijn vooral kleine klimmetjes, steeds op en af.’ Is dat in haar voordeel? ‘We zijn dit geen van allen gewend, ik geloof niet dat het in mijn voor- of nadeel is. Ik maak me daar niet druk om, zeker niet wat betreft de tijdrit: ik moet er gewoon vol voor gaan.’ En dan levert dat goud op? ‘Daar ga ik wel voor.’ / Mark Merks