Ic bidde gode vanden trone… Een groep eerstejaars studenten Nederlands voerde vanmiddag in een volgepakte Rode Laars een eigen (moderne) bewerking op van het Middelnederlandse toneelstuk Lanseloet van Denemerken. ‘Dat idee ontstond eind oktober in een werkcollege over Lanseloet van Denemerken,’ vertelt Johan Oosterman, hoogleraar Oude Nederlandse Letterkunde. ‘We hadden het over de performativiteit van tekst: wat gebeurt er met een tekst als je die opvoert? Een van de studenten zei: laten we het gewoon doen.’ En dus voerde een clubje studenten vanmiddag – na slechts vijf repetities – een eigen bewerking van Lanseloet van Denemerken op. Een verhaal over edelman Lanseloet, die zijn geliefde bedonderde en daar pas spijt van kreeg toen zij al lang en breed met een ander was getrouwd. Hij stierf van liefdesverdriet en berouw. Ze konden na afloop rekenen op luid applaus en gejoel van de aanwezige medestudenten en de halve staf van de sectie Nederlands. Ook Oosterman is tevreden: ‘Volgend jaar een ander Middelnederlands toneelstuk?’ / Bregje Cobussen De slotpassage van Lanseloet van Denemerken: Daer omme radic boven alle dinc Hoveschelike te sprekene elken man, Waer hi mach ende waer hi can. Ende sonderlinghe van allen vrouwen Sprect hoveschelike ende mint met trouwen, Soe moeghdi troest van vrouwen vercrighen. (Daarom raad ik allen aan hoffelijk te spreken tegen alleman, waar hij mag en waar hij kan. In het bijzonder tegen elke vrouw, spreek hoffelijk en bemin trouw, zo moet je trouw van vrouwen verkrijgen.)