In arthouse LUX wordt dit jaar de eerste editie van het Cultuurfeest gehouden. In samenwerking met Cultuur op de Campus en culturele koepelvereniging CHECK organiseert LUX een avond vol met, de naam van het feest zegt het al, cultuur. Vox stuurde medewerker en dichter Joep aan den Boom om de sfeer te proeven. Voor zeurpieten lijkt de introductie misschien één grote hedonistische viering. Vanachter hun cappuccino zien zij zorgelijk toe, hoe drinkende, flirtende, en luidruchtige jongens en meisjes een week lang het centrum van Nijmegen onveilig maken. Het tegendeel is echter waar. Met of zonder introductieshirtje, het is druk vanavond. De eerstejaars laten zich gewillig onderdompelen in het bad vol culturele acts dat in LUX op hen staat te wachten. Alleen of met z’n tweetjes. Of met de hele mentorgroep. Volgens bezoeker Ralf zou hij normaal niet zo snel niet naar ‘zoiets’ toe gaan. Maar van zijn lieve mentorzusje (op wie hij volgens mij een oogje heeft) moest hij mee. ‘Het valt in ieder geval niet tegen.’ Verspreid over het hele gebouw zijn acts te bewonderen. Zelfs in de foyer bij de ingang staat een podium. Normaal staat het daar vol met napratende filmbezoekers, nu is het muisstil (afgewisseld met applaus dan) en vol met aankomende studenten. Met de bonkende beats van de Molenstraat wellicht nog in hun botten, luisteren ze aandachtig naar de klassieke klanken van het Nijmeegs Studenten Orkest. Hier en daar wordt zelfs een spreekwoordelijk traantje weggepinkt. ‘Prachtig’, hoor ik een meisje tegen haar buurvrouw fluisteren. Maar niet alleen binnen kunnen de introductiegangers zich tegoed doen aan de culturele versnaperingen, ook buiten, op het plein voor LUX, kunnen de ogen gestreeld worden (de oren trouwens ook). Met de kerk op de achtergrond verwent het danskoppel het publiek met sensuele passen en zwoele muziek. Het is dat het niet meer zo warm is als tijdens voorgaande dagen, anders had ik me in Argentinië gewaand. Het nieuwe collegejaar is nog niet begonnen of de kersverse campusdichter Linda van de Pol staat al op de planken. Samen met Dennis Gaens verzorgt zij het poëtische programma van de avond. Maar niet alleen de dichters laten van zich horen. In het gedicht ‘De Kolchoz’ dicht het publiek een regeltje mee. Op commando van Dennis Gaens vullen ze met de zin ‘wij zijn fabriek’ de open stukken van het gedicht. In de gang naar de theaterzaal zit een meisje in een roodroze jurk. Rechts van haar staat een garderoberek waaraan huis-tuin-en-keukenfoto’s hangen. ‘Van marktplaats geplukt.’ Het is een kunstproject van Karlien Hamilton, waarbij gewone foto’s van gewone spullen, onbedoeld, een bijzondere, bijna poëtische, compositie vormen. Ze verzamelt de foto’s om ze na te schilderen. Op het tafeltje links staan allerlei huishoudartikelen. ‘Ik wil mensen vragen om zelf een bijzondere compositie te maken van doodnormale dingen. Want, ‘dat is pas kunst’, in het normale iets bijzonders zien. Tijdens de hoofdact van de avond, Chef’ Special, is de zaal helemaal propvol. Ik mag eigenlijk geen foto’s maken, maar ik verstop me achter twee leden van de Nijmeegse Debatvereniging. Als de band begint te spelen gaat de hele zaal los. De dansende, drinkende menigte doet me weer even denken aan de Molenstraat. En aan mensen die mopperen over luidruchtige studenten in de stad. Gelukkig liggen die lekker te slapen. Ze zijn in ieder geval niet hier. Vanavond gaan we lekker uit ons dak. Op het Cultuurfeest. Op cultuur. Proost. / Tekst en foto’s: Joep aan den Boom