Gymnastiek, karate, basketbal, zwemmen, voetbal en atletiek – Vox-reporter Linda van der Pol heeft alle sporten in haar thuisstad al gedaan. Nu ze aan de RU studeert gaat ze verder: voor Vox is ze op zoek naar meer exotisme. Ze neemt een kijkje bij tien verenigingen. Deze week: waterpolo.

Aan de rand van het zwembad sta ik me in mijn badpak te schamen. Niet vanwege een afgenomen conditie sinds het eind van mijn atletiekimperium – maar vanwege twintig blauwe plekken die herinneren aan twee dagen snowboarden. Voor de boeg: een waterpolotraining van 45 met de recreanten van Hydrofiel. Eitje. Toch? Vooruit, dat is niet waar. Trainer Arnold Elbers laat mij samen met de waterpoloërs diagonaal door het bad zwemmen. Iedereen beschermt zijn eigen bal en we moeten die van de ander wegtikken. Onschuldige blikken en watertrappelkunsten alsof ik al bijna verdronken ben moeten de anderen weghouden. Die tactiek werkt: niemand valt aan. ‘Als je het niet volhoudt mag je naar de kant gaan hoor’, zegt iemand. Ach, het gaat nog best. ‘Doe jij aan wedstrijdzwemmen?’ vraagt Booike During, eerstejaars politicologie. Ja, op de basisschool. Een vroeger leven. ‘Gelukkig maar’, verzucht ze, en ze vertelt dat ze pas twee maanden op waterpolo zit. Dat biedt perspectief. We doen samen een oefening waarbij we elkaar bij de armen moeten grijpen. Op het fluitje van de trainer moeten we loslaten en een wedstrijdje naar de overkant doen. Daarna zwemmen we rondjes en ondertussen proberen we te scoren in twee goals. De vermoeidheid slaat toe. Partijtje Als we beginnen met het partijtje gebaart Elbers naar de kant: er zijn te veel spelers. Uitpuffen is er niet bij – snel weer het water in. De bal volgt. In blinde paniek gooi ik hem richting doel (lees: aai ik hem een meter naar voren) en een tegenstander onderschept de bal. Hij jast hem aan de andere kant van het bad in de netten. Een achtervolging op de blauwe mutsjes (zei iemand dat twee Aziaten op elkaar lijken?) mag niet meer baten. Mijn team gaat roemloos ten onder. Onder de douche wordt een inventaris opgemaakt: nog steeds twintig blauwe plekken. Waarom heeft niemand geknepen of getrapt? Reporterprivileges? Marian Noppert, masterstudent culturele antropologie, kan het weten: ze speelt al jaren waterpolo. Eerst in Assen, nu in Nijmegen. ‘Waterpolo is helemaal niet zo gemeen als iedereen denkt! Maar er gebeurt natuurlijk wel wat onder water.’ Worstelen en weer boven komen – dat is leuk. De waterpolotak van NSZWV Hydrofiel heeft ongeveer vijftig leden. Er wordt getraind op dinsdag- en donderdagavond in Sportfondsenbad Oost. Op dit moment spelen alleen de heren competitie. Meer informatie? www.hydrofiel.nl