Gymnastiek, karate, basketbal, zwemmen, voetbal, en atletiek – Vox-reporter Linda van der Pol heeft alle sporten in haar thuisstad al gedaan. Nu ze aan de RU studeert gaat ze verder: voor Vox is ze op zoek naar meer exotisme. Ze neemt een kijkje bij tien verenigingen. Deze week: ijshockey.

De deur van het Triavium zit al dicht: de ijshockeyers van N.S.IJ.V. staan al een kwartier op het ijs als ik mijn schaatsen aantrek. De website van de vereniging blijkt niet up-to-date te zijn. ‘Dat zijn de tijden van vorig jaar. Onze webbeheerder is op stage in België…’ vertelt secretaris Daan de Nie. Goed, niet zeuren: handschoenen en elleboogbescherming aan, helm op. De spelers juichen: ‘Dat zien we graag, een meisje!’ Dit is een mannenwereld. Maar de Vox-fotograaf is nog geliefder. Eindelijk het ijs op. Ik kan heus wel schaatsen – op noren, op natuurijs, langzaam maar gestaag en de eerste vijftig kilometer niet stoppen. Maar dit is anders. De minuten gaan voorbij aan de rand van de ijsbaan. Gelukkig schiet trainer Guido Dekker te hulp. ‘Buig door je knieën, dan sta je steviger. Korte slagen maken!’ Oké dan, daar gaan we. Eén probleem: waar zit de rem? Met een rotgang knal ik tegen de boarding. Gevalletje ergens geen puck van kunnen. Iemand wordt boos omdat we bijna botsen. De rest heeft medelijden en talloze tips en pucks volgen. Toch voel ik me een beetje verloren. De jongens schieten links en rechts langs en het gaat er hard aan toe. Iemand verzekert me dat dit nog niets is: ‘je zou eens een wedstrijd van de professionals moeten zien!’ Het wordt duidelijk dat voetballers geen echte mannetjes zijn. IJshockeyers overtreffen hen in snelheid, felheid en oerwoudgeluiden. Er zitten welgeteld twee meisjes bij de club. Hoe vinden ze hun weg? Amber van de Klippe, tweedejaars culturele antropologie, doet sinds twee jaar aan ijshockey. Ze heeft helemaal geen problemen met het mannenoverschot. ‘Jongens leren de sport wel veel sneller. Dat is frustrerend!’. Ze doet ook aan salsadansen (!), met een van de ijshockeyboys als partner.  Dat kunnen ze dus ook. Waarom ijshockey? Het unanieme antwoord van de Saints: ‘Het is verslavend!’. En dat is het. Goed, scoren kwam er bij mij niet van – en het was te gevaarlijk om mee te doen aan de oefenwedstrijdjes – maar ik ben op mijn benen blijven staan. Op de fiets naar huis met een flinke dot adrenaline. Volgende week maar weer het ijs op. Ja, ijshockey ís verslavend. NSIJV Radboud Saints heeft ongeveer twintig leden. Er wordt van september tot april getraind op donderdagavond in het Triavium. Radboud Saints speelt in een competitie met zes studententeams van andere universiteiten. Het sportcentrum biedt vanaf september weer een cursus aan (met wel veel meisjes!). Meer informatie? www.radboudsaints.nl