Gymnastiek, karate, basketbal, zwemmen, voetbal en atletiek – Vox-reporter Linda van der Pol heeft alle sporten in haar thuisstad al gedaan. Nu ze aan de RU studeert gaat ze verder: voor Vox is ze op zoek naar meer exotisme. Ze neemt een kijkje bij tien verenigingen. Deze week: lacrosse.

Lacrosse, is dat die lompe Amerikaanse sport met die rare netjes? Niet helemaal. Lacrosse is uitgevonden door de Indianen – dat is best vet, toch? –, die stick met dat aanhangsel wordt een crosse genoemd en bij de dames gaat het er helemaal niet zo hard aan toe. Sterker: vrouwenlacrosse is officieel een non-contactsport. Vooruit, die oogbescherming en bitjes zien er best heftig uit, maar die zijn nodig vanwege die snelle, zware bal. Tijd om een poging te wagen, maar voorlopig zonder bal en crosse. Eerst een rondje hardlopen, dan flink wat oefeningen doen op het sportveld. Tussendoor driemaal in de handen klappen en elkaar high fives geven is zeer gebruikelijk. ‘Dat hebben we overgenomen uit Amerika!’ Goede teambuilding. Na de warming-up neemt trainster Hanneke van Verseveld mij apart: ze laat zien hoe vangen en gooien werkt. De eerste ballen in mijn richting vliegen tegen het hekwerk aan, om nog niet over mijn gooikunsten te beginnen. Maar het gaat snel beter. En het lukt! Maar dan moet de bal van de grasmat gescoopt (lees: geschept) worden en begint alles opnieuw – maar dan met links. Gelukkig is Hanneke een goed voorbeeld. Samen met twee andere leden van studentenclub Keizerstad Kannibalz komt ze uit voor het nationale team. ‘Deze zomer gaan we naar Canada voor het WK!’ Daarna mag ik aansluiten bij de rest. We leren ingewikkelde verdedigingstechnieken en doorbraakkunsten. Lacrosse mag trouwens officieel non-contact zijn, maar een beetje duwen als verdediger blijkt normaal. Veel lastige termen en poses volgen. Volgens psychologiestudente Kiki Blom geen reden tot zorg: ‘Het is even wennen, maar je hebt het zo door!’ Natuurlijk volgt er een partijtje. De speelsters roepen continu kreten als ‘Ik heb bal!’ en ‘links!’. Niet zo verwonderlijk: die bal is verrekte moeilijk te zien als iemand hem in zijn netje heeft zitten. Hoewel ik continu achter de feiten aanren en opeens geen bal meer weet te vangen, vind ik lacrosse leuk. Het spel gaat snel, is niet te soft maar ook niet te stoer – en ik vind die stick er gewoon tof uitzien. Het enige nadeel: de club telt al zo’n vijf Linda’s. Dat is toch wat lastig communiceren in het veld. NSLV Keizerstad Kannibalz heeft zo’n 70 leden en is één van de grootste lacrosseverenigingen in Nederland. Er wordt op maandag en donderdag getraind op de sportvelden van het USC. Het sportcentrum biedt in periode 4 een cursus aan op maandagavond. Meer informatie? http://kannibalz.nl/