Gymnastiek, karate, basketbal, zwemmen, voetbal en atletiek – Vox-reporter Linda van der Pol heeft alle sporten in haar thuisstad al gedaan. Nu ze aan de RU studeert gaat ze verder: voor Vox is ze op zoek naar meer exotisme. Ze neemt een kijkje bij tien verenigingen. Deze week: handbal.

Handbal. Ik ken niemand die het speelt, maar het blijkt gedaan te worden in dorpen zoals Ulft. En bij studentensportvereniging Ha-Stu: die heeft wel honderd leden en zes competitieteams. Deze dinsdagavond staan er twintig vrouwen in de zaal. ‘Dat zijn er soms wel veertig’, zegt bestuurslid Tessa Duking. Ik, poldermiep, ken het fenomeen handbal alleen via Studio Sport. Tijd om mee te trainen met dames 1, 2 en 3. Een beter begin kan niet: slingertikkertje. Even terug naar de basisschool, laten zien dat ik in ieder geval kan rennen. Dat is nodig, want het blijft niet bij tikken – de ballen komen uit de kast. Handbal blijkt een contactsport te zijn. Zo mag er verdedigd worden door de aanvaller bij de schouders te pakken. Dat voelt een beetje onnatuurlijk: ik verwacht steeds een fluitsignaal. Aanvallers passeren met gemak, vooral zodra er schijnbewegingen en mooie pirouettes aan te pas komen. Ook niet makkelijk: aanvallen. Trainer Dick Richards: ‘Drie stappen zetten met de bal in bezit is het maximum. Dan moet je stuiteren of overspelen.’ Prima! De bal is niet zo groot en niet licht, waardoor hij zich goed laat gooien en vangen. Maar het sprongschot is andere koek. Twee passen zetten om vaart te maken, hard afzetten bij de laatste (vlak voor de 6-meterlijn, je mag niet dichter bij het doel komen) en de bal richting goal werpen. Helaas staat er een goede keeper en multitasken – afzetten en werpen – blijkt verdraaid lastig. Maar leuk is het, vooral omdat de meiden (nee, ik wist de namen niet te onthouden) ontzettend veel tips geven. Bovendien lijken de oefeningen op het positiespel dat ik bij voetbal gewend ben. De techniek is anders, maar het is best lekker om die bal gewoon in de hand te houden. Ook handballers eindigen de training met een partijtje. De veldposities werken verademend: spelers vormen een soort front. Je bent geen verdediger, middenvelder of aanvaller – met z’n allen wordt er van voor naar achter gerend. Ik sta links, wat betekent dat ik aan de linkerkant verdedig en aan dezelfde kant aanval. Of we gewonnen hebben? Geen idee. Er wordt veel gescoord. Weer eens wat anders dan 1-1 of 2-0, dat maakt handbal juist zo spannend. NSZV Ha-Stu heeft zo’n 100 leden. Er wordt op dinsdag- en vrijdagavond getraind in het USC. Het sportcentrum biedt volgend jaar weer een cursus aan. Meer informatie? www.hastu.nl