Gymnastiek, karate, basketbal, zwemmen, voetbal en atletiek –Vox-reporter Linda van der Pol heeft alle sporten in haar thuisstad al gedaan. Nu ze aan de RU studeert gaat ze verder: voor Vox is ze op zoek naar meer exotisme. Ze neemt een kijkje bij tien verenigingen. Deze week: schermen.

Jezelf vernoemen naar een maffe dolende ridder (die tegen molens vecht) maar ondertussen heel succesvol zijn – met vier gewonnen GNSK’s op rij doet NSSV Don Quichote haar naam niet echt eer aan. Goed, niemand is vies van een gezonde dosis zelfspot. Ik (watje pur sang) ook niet, dus hijs ik me in een wit schermpak en ga aan de haal met echte wapens. Kunstgeschiedenisstudent Ashley Ophorst helpt met de kleding. Ze tuigt me op met plastic borstbescherming, een vest, handschoen en masker – en natuurlijk een floret. Ashley schermt ook nog niet zo lang. Ze deed de cursus van het USC en zit sinds een maand bij de vereniging. Ze doet al lekker mee, ook al schermen sommige leden op topniveau. ‘Maar beginnelingen zijn zo makkelijk nog niet: ze kunnen heel onvoorspelbaar zijn,’ vertelt een gevorderd lid. Trainers Alexander Bloks en Jan van den Brand proberen mij zo veel mogelijk te leren in korte tijd, zodat ik niet helemaal voor de leeuwen word gegooid. En dat valt niet mee. Terwijl de anderen al duels spelen tegen elkaar, geeft Jan privéles. Met oefeningen voor steken, afweren en schijnbewegingen. ‘Je moet je wapen een beetje soepel vasthouden. Beginners zijn vaak bang dat ze hun floret laten vallen, maar dat is niet zo. Kijk je Game of Thrones? Nee? Een personage daarin zei eens zoiets als: je wapen is het verlengde van je arm. Laat je je arm weleens vallen? Natuurlijk niet.’ Voor de duels die volgen, wissel ik mijn floret om voor een degen. Waarom? Jan: ‘Floret heeft meer regels. Met degen begin je daarom makkelijker: je hoeft geen recht van aanval te halen en het hele lichaam van je tegenstander is raakvlak.’ Ik krijg ook een kabeltje om in mijn degen te pluggen. Elektrische scorewaarneming. Ik duelleer met psychologiestudent Susanne Cruijsen. Ze hakt me niet in de pan – ook al denk ik niet eens één stap vooruit, wat toch de bedoeling is – maar legt het spel stil om tips te geven of steekt duimpjes op. Na twee wedstrijdjes zweten in die helm ben ik behoorlijk moe. En dan zijn de wilde sprongen en snelle pasjes nog achterwege gebleven. Jan: ‘Het is mentaal en fysiek hard werken. We noemen het wel schaken op Formule1-snelheid.’ / Linda van der Pol NSSV Don Quichote traint op maandag- en woensdagavond in het Sportcentrum. Ook biedt het USC cursussen aan. Meer informatie? http://donquichote.ruhosting.nl/