Als niemand ingrijpt, lijkt het schrijfcentrum (ASN) een stille dood te sterven. Studenten kunnen in ieder geval nog zes weken gebruik maken van de schrijf-hulptroepen die daar paraat staan. Vox sprak met twee tutoren en een student. Reinout Bosman, student bedrijfscommunicatie: ‘zonder ASN was de stap om hulp te zoeken veel te groot geweest.’

Tutor Tamara van Woezik, student filosofie van de gedragswetenschappen, heeft woensdagmiddag haar wekelijkse gesprek met Reinout. Hij werkt aan zijn bachelorscriptie. Het begeleiden van de student in het schrijven ziet Tamara als een leerproces. ‘Ik lees vijf pagina’s om een idee te krijgen van hoe de student schrijft. Vervolgens proberen we het samen naar een hoger niveau te brengen.’ Reinout komt elke week langs met zijn schrijfwerk. ‘Je hebt dan drie kwartier prime time. Door te vertellen hoe het gaat, sta je er even bewust bij stil.’ Doen zijn studiegenoten dit ook? ‘De meesten wel, die heb ik het allemaal aangeraden. Zonder het ASN was de stap om hulp te zoeken veel te groot geweest. Ik vind het dan ook een erg slechte zaak dat er wordt bezuinigd op posten die onderwijs juist verbeteren.’ Tutor Jasper van de Werff, masterstudent bedrijfskunde, vertelt dat schrijfhulp een proces is. ‘Het biedt zoveel nieuwe inzichten. Simpelweg door er met iemand anders over te praten. Dat inzicht krijg je niet van een docent in zijn drieregelig antwoord op je mail. Die heeft daar geen tijd voor.’ Maar wat als het ASN er niet is? Studenten kunnen zichzelf toch wel redden? Jasper: ‘Als ik de problemen hier zie, dan komen velen er niet met zelfredzaamheid. Of ze verzetten bergen werk en komen dan nog niet tot een bevredigend resultaat. Zonde van de tijd en al het werk. Met onze begeleiding komen ze niet alleen sneller, maar ook beter door hun studie. Iemand had al een half jaar niks aan zijn scriptie gedaan, en had het via ons in twee maanden af. Een ander zat in tranen aan mijn tafel, zag helemaal niks meer in zijn masteronderzoek, we trokken hem er doorheen. Nu doet hij een researchmaster.’ Maar hoe belangrijk vindt de student het ASN? Tamara: ‘Degenen die hier zijn geweest of er van hebben gehoord zijn erg enthousiast. Vorig jaar hebben maar liefst 700 studenten zich gemeld. Ik vrees wel dat de waarde van het centrum door velen wordt onderschat. Zij realiseren zich niet hoe de hulp een schrijfproces kan versnellen.’ Op het kantoor heerst onzekerheid. Het einde van het centrum is vanzelfsprekend gesprek van de dag, vertelt Tamara. ‘We praten er veel over en vragen ons af, wat kunnen we nog meer doen? Wordt de Facebook pagina bezocht? Wordt het artikel op Vox gelezen? Onzekerheid dus.’ / Paul van den Broek, Reint-Jan Groot Nuelend