De dag van gisteren stond voor universiteit Yale in het teken van een dreigende schietpartij. De universiteit was zeven uur lang in lockdown. Een ooggetuigenverslag van Niek Janssen, columnist van Vox, die momenteel aan Yale studeert.

Iets voor tienen komt het bericht binnen bij de politie van New Haven: ‘Mijn kamergenoot is van plan te gaan schieten op de campus van Yale.’ Opperste staat van paraatheid: binnen de kortste keren is de oude campus omsingeld door tientallen agenten. We krijgen automatische e-mails, telefoontjes en sms’jes: blijf op je plaats, alle gebouwen worden hermetisch afgesloten. Lockdown. We zijn opgesloten. Onwillekeurig vraag ik me af hoe de Radboud Universiteit hiermee zou omgaan. Hebben we een alarmsysteem als er een potentiële schutter over het Erasmusplein loopt? Kunnen de gebouwen een twee drie op slot? En dan natuurlijk op zo’n manier dat vluchtende studenten nog wél binnen kunnen? De spanning is om te snijden op de vijfde verdieping van Phelps Hall. Zenuwachtig probeert de bibliothecaris ons (die drie sukkels die in de Thanksgiving-vakantie gewoon doorwerken) te coördineren: ‘Misschien is dit paranoïde, maar ik zou uit de buurt van de ramen blijven…’ Mike lijkt niet onder de indruk. ‘Ik heb een jaar in Israël gestudeerd, dit is nog niks.’ François zegt überhaupt geen woord, en studeert druk op zijn papyrusfragmenten over de Egyptische economie. Ik lees ondertussen het eerste online nieuwsartikel: de gunman heeft nog niet geschoten, maar is wel gevaarlijk. Hij heeft namelijk niet gewoon een pistool, maar een assault rifle. Op dat moment kraakt de deur open en zie ik de loop van een geweer verschijnen. De man stapt naar voren en ziet mij in zijn ooghoek bewegen. Hij draait en richt. Eén seconde kijk ik de dood, een M4, in de ogen. Een SWAT-agent. Hij komt de verdieping uitkammen. We blijken geen geweren te verstoppen, en hij vertrekt. En dan het wachten. Al na anderhalf uur is duidelijk dat deze hele schietdreiging een hoax is. Maar ja: het zekere voor het onzekere. En Phelps valt precies in het dreigingsgebied. Pas na zes uur wordt het gebied vrijgegeven, en verlaten we opgelucht de campus. Er is geen schutter, er is geen geweer. Alleen een grapjas met een telefoon. Wacht maar tot ik die in mijn klauwen krijg. / Niek Janssen