Radboudliefdes (slot): ‘Ik was vijftien’
Vandaag is het Valentijnsdag. Daarom zocht Vox deze week naar Radboudliefdes. Vandaag de laatste aflevering: Simon (22) en Joyce (24). Hij was vijftien toen ze elkaar op de universiteit ontmoetten. Dit jaar studeren ze allebei af in de filosofie en in augustus zijn ze getrouwd.

Jullie studeren nog en zijn al getrouwd. Opmerkelijk. Simon: ‘We wilden altijd al trouwen. Afgelopen zomer was een goed moment, nu zijn we allebei druk met afstuderen. Het was ook een beetje een act van rebellie. Tegen de trend dat trouwen burgerlijk is.’ Joyce: ‘We zijn ook ontzettend burgerlijk.’ Simon: ‘Dan breken we een lans voor de burgerlijkheid.’ Jullie trouwden op de campus, nietwaar? Joyce: ‘Onze receptie was in de Hortus Arcadië in Park Brakkenstein. We wilden het eerst in het Sportcafé doen, want daar hebben we elkaar ontmoet, maar dat bleek je niet te kunnen afhuren. Het leek ons leuk op de universiteit te trouwen. Al is de tuin ook gewoon heel mooi en werken daar vriendelijke mensen.’ Vertel eens over die eerste ontmoeting in het Sportcafé. Simon: ‘Ik was vijftien.’ Joyce: ‘Ik zeventien. Het was de Nijmeegse tweedaagse, kennismakingsdagen voor scholieren. We zaten naast elkaar.’ Simon: ‘Tijdens een rondleiding over de campus raakten we aan de praat. Volgens mij over een Megadeth T- shirt dat jij (Simon kijkt naar Joyce) aanhad. ’s Avonds hebben we heel lang op het terras van het Sportcafé zitten praten.’ Joyce: ‘We hebben msn-gegevens uitgewisseld. Ja, dat deed je in die tijd. We hadden allebei nog een relatie. Dat ging ongeveer gelijktijdig uit. Vanaf dat moment zochten we elkaar op, reisden we elk weekend op en neer. Toen we filosofie gingen studeren in Nijmegen dachten we: waarom niet samenwonen?’ Jullie zijn al heel lang samen. Wat vind je zo leuk aan elkaar? Simon: ‘We willen dezelfde dingen in het leven. Hebben geen wilde, exotische plannen om in het buitenland te gaan wonen ofzo.’ Joyce: ‘In het derde jaar ging Simon naar Parijs en ik naar Kopenhagen. Ging prima, hoor, maar daar zijn we nu klaar mee. Simon was de eerste met wie ik een beetje fatsoenlijk kon praten over filosofie. Dat was wel een reden om verliefd te worden. Onze toekomstplannen zijn gelijk. We willen allebei kinderen.’ Simon: ‘Romantiek is ook gewoon een set aan praktische zaken die overeenkomen.’ Jullie doen dezelfde studie. Straks werken in hetzelfde bedrijf? Joyce: ‘Dat hoeft niet. We zitten allebei in het vijfde jaar van onze studie en werken allebei als student-assistent. Daarvoor hadden we ook hetzelfde bijbaantje: bij de Super de Boer in de stad.’ Simon: ‘Ik bij de groente, zij bij het brood.’ Joyce: ‘Mijn ambitie is voor de klas te staan. Daarom ga ik straks een lerarenopleiding doen.’ Simon: ‘Ik ben in de running voor een promotieplek.’ Wat hadden jullie aan op de bruiloft? Joyce: ‘Ik een groene jurk. Groen is zijn lievelingskleur.’ Simon: ‘Ik droeg een geruit pak met groene schildpadmanchetknopen. De schildpad in zo’n beetje mijn familiewapen. Thuis hebben we een schildpad van vijftig jaar die al zijn hele leven binnen de familie is. Was van mijn oma, maar die zit nu in een bejaardenhuis. Het is een landschildpad.’ Joyce: ‘De schildpad loopt gewoon los. Als een soort hond.’ Vandaag is het Valentijnsdag. Feest? Joyce: ‘Over twee dagen zijn we zes jaar samen. Dat vieren we wél.’ / Annemarie Haverkamp
John R. schreef op 14 februari 2013 om 14:37
rebels hoor
Anco schreef op 14 februari 2013 om 15:33
Hey, niks tegen mijn mentorkindjes!