Woensdagavond, elf uur. Hordes luidruchtige eerstejaars hobbelen licht aangeschoten achter elkaar aan richting de Molenstraat. Het is alweer de vierde nacht van de intro; de vierde nacht dansen, zuipen en feesten. Maar niet voor iedereen. Sommige mensen kiezen voor rust. Rust, op de drukste rotonde van Nijmegen.

Het is alweer het zevende jaar op rij dat alternatieve studentenvereniging Karpe Noktem een zogenaamde nachtpicknick organiseert. Gewapend met traytjes bier, Albert-Heijnwijn en kleedjes bestormen de studenten het Keizer Karelplein, alwaar ze plaats nemen in één van de drie gevormde hippiekringen. Er branden tientallen waxinelichtjes en in de verte klinkt muziek. Zo nu en dan tuft een auto voorbij. Het is een vreemde gewaarwording: het Keizer Karel is een oase van rust geworden. Er wordt op zachte toon gepraat. Over het komende bestuur (de secretaris is straks voor het eerst sinds acht jaar weer een man), over Van der Gijp en zijn homo-uitspraken (‘Ik ken hem niet, maar hij komt niet erg slim over..’), over het fijne lettertype van nultweevier en over de te strenge cantus van Ovum Novum. Dat laatste houdt de gemoederen even bezig. ‘Normaal gesproken houden ze rekening met de eerstejaars’, vertelt tweedejaars intromama Michelle, ‘maar dit keer niet. Mijn kindjes wisten niet wat hen overkwam.’ Bezield valt haar kroost haar bij. ‘Ik ben drie keer gestraft!’,  zegt een knul met een paardenstaart. ‘Drie keer!’ Elders op de rotonde komen Karpe Noktem’ers Jasper, Nick en Tom aangestruikeld. Ze zijn net terug van een concert van System Of A Down, in de Ziggodome. Vooral Tom kan bijna niet meer staan, zo zat is-ie. Giechelend valt hij op de grond. De rest lacht tevreden. En zo kabbelt de avond voort. Het is gezellig, dat zeker. Maar de vraag blijft: waarom picknicken op een rustige rotonde, als je je ook laveloos kan zuipen in een zweterige verenigingskelder? Het antwoord zit besloten in de vraag, stelt picknick-organisator Yurre Wieken. ‘In je introweek drink je bijna elke dag, zeven dagen lang. Feestje bij Ovum, cantus bij Carolus, dansen in de Molenstraat. Een rustmoment is dan wel fijn. Dat je niet zo snel al je energie opbrandt.’ Een korte stilte, hij trekt een grimas. ‘Dat doen wij morgen wel’, zegt hij dan, resoluut. ‘Op het BeestFeest.’ /Joep Sistermanns