Studentenhuisvester SSH& is er om haar bewoners te beschermen tegen woningnood en marktmisbruik. Dat juist deze organisatie een soort Hunger Games organiseert waarin studenten een kamer kunnen bemachtigen, schiet bij geschiedenisstudent Zino Duckers in het verkeerde keelgat.

Toen ik gisteren een persbericht van SSH& las, moest ik eerst hard lachen. Het idee dat SSH& een speurtocht organiseert door de binnenstad van Nijmegen, waarbij 150 kamerzoekende studenten met elkaar strijden voor een drie kamers, leek wel een Plakshot-achtige sketch. Maar dit is geen grap. Het is juni, niet 1 april: dit is bloedserieus.

Het staat er zwart op wit: studenten moeten in een Hunger Games-achtige competitie proberen een kamer te bemachtigen. Natuurlijk is het beeld van strijdende studenten niet nieuw; wie ooit een kamer in Nijmegen probeerde te vinden, weet hoe hevig de concurrentie is. Maar dat SSH&, een organisatie is die er juist is om studenten te beschermen tegen woningnood en marktmisbruik, nu zelf deze ongelijkheid in scène zet als ‘ludiek evenement’, heeft wat mij betreft iets paradoxaals. Het is zo dystopisch dat ik me niet kan voorstellen dat de huisvester zich niet realiseert hoe pijnlijk dit schuurt met de dagelijkse werkelijkheid van duizenden studenten.

Die werkelijkheid is namelijk allesbehalve fleurig. De studentenhuisvesting in Nijmegen verkeert al lange tijd in een diepe crisis. Het aantal beschikbare, betaalbare kamers blijft mijlenver achter bij de groeiende vraag. Volgens de SSH& staan er ruim 3400 studenten op haar wachtlijst, een enorm aantal.

Agressieve huisjesmelkers

De druk op de woningmarkt voor studenten, drijft hen massaal de particuliere markt op – waar ze stuiten op hoge huren, tijdelijke contracten, slechte woonomstandigheden, een gebrek aan zekerheid en agressieve huisjesmelkers. Juist in deze context zou SSH& een rol van betekenis moeten spelen: als beschermende partij die studenten steunt en zich sterk maakt voor eerlijke, toegankelijke en veilige woonruimtes. De gemeente moet dit ruimhartig faciliteren, meer dan zij nu al doet. Want een student is bij de SSH&, in tegenstelling tot bij een huisjesmelker, zeker van een betaalbare en veilige kamer.

‘Stop met het tegen elkaar uitspelen van studenten die niets anders willen een fatsoenlijk dak boven het hoofd’

Deze ‘Studentenkamer Hunger Games’ is allesbehalve solidair. Studenten worden al structureel tegen elkaar uitgespeeld op de markt. Ze moeten zich profileren, lobbyen, hospiteren en smeken. Iedereen weet hoe nijpend het tekort is, niet alleen voor studenten, maar voor de hele stad. Het lollige toontje van het persbericht botst hard met de ernst van de situatie. Er is geen behoefte aan ludieke acties, er is behoefte aan huisvesting. Aan beleid. Aan investeringen. Aan eerlijkheid.

Mijn oproep aan SSH& is simpel: blijf bij je kerntaak. Jullie zijn geen evenementenbureau, maar een maatschappelijke organisatie met een belangrijke verantwoordelijkheid. Laat dit proefballonnetje los. Werk aan echte oplossingen. En vooral: stop met het tegen elkaar uitspelen van studenten die niets anders willen dan wat iedereen verdient, namelijk een fatsoenlijk dak boven het hoofd.