Studenten op retraite: ‘Er is veel behoefte aan levensreflectie en verstilling’
Maaike van Gorcum. Foto: David van Haren
De retraite ‘24 hour Time-out’ wil studenten een pauze bieden van de drukte en zorgen van het dagelijkse leven. ‘Het is fascinerend hoe het veranderen van een omgeving al zoveel met je gemoedstoestand en innerlijke rust kan doen.’
Midden in het groen, omgeven door een dertiende-eeuwse burchtgracht, ligt het Dominicanenklooster in Huissen. Het gebouw dat ooit een landhuis was, functioneert al jaren als bezinningsplaats voor omwonenden. Tegenwoordig is het ook een plek voor studenten om even pauze te nemen van het gejaagde dagelijkse leven.
Het klooster is heel bewust gekozen als onderkomen voor de 24-hour Time-out retraite, vertelt retraitebegeleider Nicole Schubert namens de Studentenkerk. ‘Ik merk dat er in de huidige tijd veel behoefte is aan plekken voor levensreflectie en verstilling. Even weg van de hogeschool, de universiteit en ook van onze studentenkerk. Het klooster leent zich daar goed voor. Daar is een eeuwenoude traditie van gastvrijheid en het bieden van tijd voor bezinning.’
Ritme van het klooster
De retraite voor studenten heeft echter geen religieuze insteek, benadrukt Schubert. ‘De studenten leren uiteraard wel wat over het leven in een klooster. Zo volgen we bijvoorbeeld het vaste dagritme dat draait om afwisseling tussen ontspanning en activiteiten. Maar we gaan er niet als biddende mensen heen.’
De 24-uursretraite richt zich op de oorspronkelijke zin van het woord: je terugtrekken uit het dagelijks leven. In dit geval vaak van studie, tentamenstress of een druk studentenbestaan. Hoewel 24 uur kort lijkt, kan dit volgens Schubert genoeg zijn om een thema in iemands leven meer aandacht te geven.
Laagdrempelig
Bij veel studenten die aan de retraite meedoen speelt er namelijk iets in hun leven waar ze al een tijdje mee rondlopen, vertelt Schubert. ‘Tijdens de retraite komt zo’n thema dan naar boven, waardoor de student ermee aan de slag kan. Hoewel de retraite niet bedoeld is als therapieweekend, werkt het dus vaak wel heel verhelderend.’
Volgens de studentenpastor komt dat vooral doordat de deelnemers zichzelf en hun zorgen en gedachten serieus nemen. ‘Ze gunnen zichzelf die dag. Ze maken tijd vrij, zijn bereid er geld voor te betalen en hun verhaal te delen. Dat werkt allemaal heel bevorderlijk.’
Volgens Schubert is 24 uur aan de andere kant kort genoeg om voor een lage drempel te zorgen. ‘Dan is het deurtje open om een keer te experimenteren en kennis te maken met deze vorm. Vervolgens hopen we dat studenten wat van de ervaring kunnen meenemen naar hun leven.’
Maaike van Gorcum (25, afgestudeerd Logopedie HAN)
‘De eerste keer dat ik meeging met de retraite was toen ik mijn scriptie aan het afronden was. Ik weet nog dat ik het heel fascinerend vond hoe simpelweg het veranderen van omgeving al zoveel met je gemoedstoestand en innerlijke rust kan doen.
Het Dominicanenklooster is heel bijzonder. Als je eenmaal binnenstapt, voel je dat het tempo vertraagt. Alsof er als het ware een dekentje van rust overheen ligt. Het contrast tussen de rust van het klooster en de drukte rondom een scriptie en het ‘normale leven’ is heel groot. Dat merkte ik de tweede keer ook.
‘Thuis zou ik daar nooit de tijd voor nemen’
Je maakt echt tijd en aandacht voor een thema of vraagstelling, wat je op een doordeweekse dag nooit zo zou doen. De vorige keer dat ik meeging stonden we bijvoorbeeld stil bij de coronaperiode. Wat is de afgelopen twee jaar nu eigenlijk écht allemaal gebeurd? Wat heb je meegemaakt, hoe heb je je ontwikkeld?
Daar maakte iedereen zijn eigen uiting van. Middels een collage, een tekst, een tekening of iets anders expressiefs. Het was heel fijn om even met echte aandacht een overzicht te maken van die toch wel vreemde periode. Ineens was alles geordend in mijn hoofd. Thuis zou ik daar nooit op deze manier de tijd voor nemen.’
Moon van de Logt (22, industrial engineering Utrecht, minor HAN)
‘Het was al lang een wens van mij om een keer deel te nemen aan een retraite, omdat ik meer aandacht wil hebben voor het hier en nu. Mijn broertje van zes is daarin echt een inspiratiebron. Kinderen zijn namelijk niet bezig met de toekomst of met wat er gebeurd is. Die zijn echt in het nu, en dat vind ik heel mooi. Toen via mijn minor Leren voor het Leven in Nijmegen de mogelijkheid kreeg om deel te nemen aan de retraite was ik dus meteen enthousiast.
‘Iedereen zou één of twee keer per jaar deel moeten nemen aan een retraite’
Wat ik vooral fijn vond is dat je de retraite heel vrij kunt invullen. Zo mochten we de afgelopen editie een brief naar onszelf schrijven. Deze moesten we aan iemand geven die de envelop op een willekeurig tijdstip op de post gaat doen. Dat kan volgende maand zijn, maar ook over een paar jaar. Wat je erin zet is dan helemaal aan jou. Ja kan advies uitbrengen aan jezelf, een leuke anekdote opschrijven, een liefdesbrief maken of iets anders op papier zetten waar jij je fijn bij voelt en waarvan je denkt er iets aan te hebben als jouw toekomstige zelf dit leest.
Ik ben van mening dat iedereen één of twee keer per jaar deel zou moeten nemen aan een retraite als deze. We zijn zo gewend om door te gaan met het leven dat we al kennen. Dat kan een relatie zijn, het type werk dat je doet, of welke vriendschappen je onderhoudt. Het zou heel goed zijn om met regelmaat daarbij stil te staan en in plaats van geleefd te worden, actief te kiezen voor die baan of die partner. Of om zaken en personen die eigenlijk niet goed voor je zijn juist los te laten.’
De volgende retraite is van zondag 12 juni tot maandag 13 juni 2022. Studenten van de Radboud Universiteit en HAN kunnen zich hier aanmelden, deelname kost 30 euro.
L.J. Lekkerkerk (Hans) schreef op 15 juni 2022 om 12:14
Misschien moeten we ons eens afvragen waarom al 3.000 jaar geleden, in een vast minder hectische tijd dan nu, al sprake was van het gebod:
‘op de 7e dag zult gij rusten’.