Ze zijn er: studenten die in Nijmegen studeren maar de campus nog nooit hebben gezien. Vanuit hun huis aan de andere kant van de wereld volgen ze colleges aan de Radboud Universiteit. In een korte serie vraagt Vox drie internationale studenten naar hun studentenleven op afstand. Vandaag Goda Šimkonytė uit Litouwen. ‘Laatst zaten we een paar dagen zonder elektriciteit. Toen ben ik naar mijn ouders gegaan, want zo kan ik geen colleges volgen.’

Goda Šimkonytė (21) was in Nijmegen toen de coronacrisis uitbrak. Ze had er al een jaar psychologie op zitten. ‘Toen de intelligente lockdown werd ingesteld, verloor ik mijn bijbaan omdat ik nog in de proefperiode zat’, vertelt de studente. Voordat ook de grenzen zouden sluiten, vertrok ze gauw naar haar thuisland Litouwen. ‘Ik dacht dat ik binnen een paar maanden weer terug zou zijn, maar nu zit ik nog steeds hier.’

Bos

Toen duidelijk werd dat studenten ook dit jaar alle lessen online konden volgen, besloot Goda voorlopig in Litouwen te blijven. ‘Eerst woonde ik bij mijn ouders, maar in de zomer besloot ik naar een huis in het bos te verhuizen met een vriendin, voor maar 200 euro per maand. De coronasituatie in Litouwen was toen extreem. Op een gegeven moment hadden we 3000 besmettingen per dag, terwijl in het hele land maar 2,5 miljoen mensen wonen.’

In het bos kon ze toch nog de deur uit zonder mensen tegen te komen. ‘Er zijn hier grote meren in de buurt, dus in de zomer hebben we daar heerlijk kunnen zwemmen.’ Nu het winter is en het kwik soms daalt tot -20 graden komt ze minder buiten. ‘Laatst zaten we een paar dagen zonder elektriciteit. Toen ben ik naar mijn ouders gegaan, want zo kan ik geen colleges volgen.’

Structuur en interactie

Haar studie is nu helemaal online. Betrokken blijven bij de universiteit was daardoor de afgelopen periode lastig voor Goda. ‘Voor de universiteit hield ik de Facebookpagina van studenten uit Litouwen bij. Daar ben ik mee moeten stoppen want ik voelde me geen onderdeel meer van de universiteit.’ Met de start van het nieuwe semester gaat het weer wat beter. ‘Er is meer structuur en interactie, het lijkt of de universiteit een betere manier heeft gevonden om met de situatie om te gaan.’

Het contact met medestudenten is gebleven. ‘We foeteren nog even graag over onze studie, dat kan je online ook goed doen’, lacht Goda. Maar het liefst zou ze dat natuurlijk weer gewoon in Nederland doen. ‘Ik heb ook veel zin om straks weer lekker rond te fietsen en ik mis de lange dagen in Nederland. Na de zomer krijg ik dat hopelijk allemaal weer terug.’