Vorige maand hield wiskundedocent Arne Smeets een vurig pleidooi voor het toekennen van het promotierecht aan alle universitair (hoofd-)docenten. Nijmeegse hoofddocenten hebben al voldoende mogelijkheden om het ‘ius promovendi’ te bemachtigen, reageert rector Han van Krieken.

Er wordt door universiteiten nogal verschillend omgesprongen met het verlenen van het recht om promovendi te begeleiden, toonde De Jonge Akademie vorige maand aan. Aan de Universiteit van Amsterdam is het bijvoorbeeld voor universitair docenten (UD’s) mogelijk het ‘ius promovendi’ te bemachtigen, terwijl dat recht aan de Radboud Universiteit alleen voorbehouden is aan universitair hoofddocenten (UHD’s).

Wiskundedocent en Jonge Akademie-lid Arne Smeets riep de Radboud Universiteit naar aanleiding van de vergelijking op tot ‘een forse demarrage’. Volgens Smeets zou het een signaal van formaat zijn om alle universitair (hoofd)docenten het recht te geven om te promoveren.

‘Het komt erop neer dat je een goede onderzoeker en begeleider moet zijn om het promotierecht te krijgen’

Rector Han van Krieken is het niet met hem eens. ‘Als ik aansluit bij de wielermetafoor van Arne Smeets stel ik vast dat het seizoen van de voorjaarsklassiekers nog maar net is begonnen met bovendien goede kansen voor UHD’s van onze universiteit.’

Reële eisen

Bij het verlenen van het promotierecht houdt de Radboud Universiteit zich aan de criteria die universiteitenvereniging VSNU heeft opgesteld. Volgens Van Krieken zijn die fair. ‘Deze criteria zijn relatief eenvoudig en overzichtelijk. In de basis komt het erop neer dat je een goede onderzoeker en een goede begeleider moet zijn om het promotierecht te krijgen. Die eisen vind ik reëel.’

Het onderzoek van De Jonge Akademie toont echter aan dat er nogal anders wordt omgesprongen met de VSNU-richtlijnen. Immers: wanneer ben je een goede onderzoeker? Van Krieken: ‘Bijvoorbeeld met aansprekende en goed geciteerde publicaties in het vakgebied, door het verwerven van vooraanstaande grants of doordat je bent opgenomen in een bevorderingstraject tot hoogleraar.’

En de tweede eis dan, het zijn van een goede begeleider: wanneer wordt daaraan voldaan? ‘Als een hoofddocent bijvoorbeeld in het buitenland al succesvol promotor is geweest, of in Nederland een aantal keer succesvol copromotor.’

Maar dat daar ruimte ligt voor interpretatie, en dus ander beleid, erkent Van Krieken. ‘Dat vind ik onwenselijk. Daar komen we ongetwijfeld over te spreken als de resultaten van de zojuist gestarte evaluatie onder de Nederlandse universiteiten bekend zijn.’

Teleurstelling

Dat Arne Smeets’ oproep voorlopig onbeantwoord blijft, leidt tot teleurstelling bij de wiskundedocent. ‘Ik had gehoopt dat de rector inhoudelijk op mijn argumenten zou reageren. De voorwaarden van het college van decanen zijn overdreven streng.’

Smeets haalt de situaties aan van drie U(H)D’s met prestigieuze ERC grants die op dit moment nog niet in aanmerking komen. ‘Voor hen zou het promotierecht een evidentie moeten zijn – net als voor zoveel anderen. Ik neem aan dat deze onderzoekers het niet fijn zullen vinden om te horen dat ze dan blijkbaar ófwel geen goede onderzoeker, ófwel geen goede begeleider worden gevonden.’