Hoe vet ben ik? De hele week kunnen studenten en medewerkers in de hal van het Gymnasion een bodycheck laten doen. Annemarie Haverkamp ging namens Vox. Fitnesscoördinator Daan Roelofs bracht haar lichaam in kaart en miste wat spieren.

Je bent een slappeling. Zeg het, Daan. Zeg het! Maar Daan zegt het niet. Hij kijkt me met zijn zachte, bruine ogen aan en verwoordt het dan zo: ‘Je spiermassa is wat aan de lage kant.’ Ik kijk naar mijn zwarte maillot die futloos onder de statafel ligt. Zo moeten mijn spieren er van binnen ook uitzien. Die maillot trok ik net uit in een volle hal van het Gymnasion. Want ik moest met blote voeten op het meetapparaat.  De maillotpuntjes waar mijn tenen in zaten waren een beetje nat, maar dat zag Daan niet. Hij deed alsof het normaal was dat een vrouw zich op deze plek uitkleedde en begeleidde me met zachte hand naar het ding dat straks alles zou weten over mijn gezondheid. ‘Ga maar staan.’ Het ‘ding’ zag eruit als een weegschaal. Maar dan één met een koud handvat dat ik moest vasthouden. Persoonlijke info over mijn vet en gewicht vloog de computer in en kwam er in de vorm van een printje weer uit.

Daan legt aan de statafel uit wat de getallen betekenen. 69 is mijn gewicht. Ik draag meer water met me mee dan spieren: 36,3 kilo vloeibaar en 27,2 kilo kracht. Vet: 19,3 kilo. Lekker dan. Ik fleur op als we bij het kopje BMI uitkomen. 21,1. Keurig! Toch, Daan? ‘Het BMI betekent niet zo veel. Dat zegt alleen iets over de verhouding lengte-gewicht. Terwijl het gaat om de verhouding spieren en vet.’ Daan kan het weten. Hij is fitnesscoördinator in het Gymnasion en deed deze week al bij zeker tweehonderd studenten en  medewerkers een bodycheck. ‘Wat moet ik doen, Daan?’ ‘Ik zou je aanraden te sporten. Geen cardio, maar krachttraining. Of doe je dat al?’ ‘Ja. Met gewichtjes van twee kilo. Soms. Af en toe. Ik ben eigenlijk best lui.’ Het geeft niet, zegt Daan. Weer die ogen. En ik hoef helemaal niet bang te zijn dat ik er als een bodybuilder ga uitzien door zwaarder te trainen. Daarmee haalt hij mijn vaste excuus om nooit te beginnen aan gewichtheffen onderuit.

Deel twee van de test is de knijpkrachtmeter. Ik moet zo hard mogelijk knijpen – gênant, mijn arm trilt alsof ik een spasme heb – en Daan leest het metertje af. Maar dit valt mee. Ik  ben oké en even sterk met links en rechts. ‘Wat nu, Daan?’ Hij zegt dat ik dat helemaal zelf moet weten. Zijn collega, die vandaag ook tests afneemt in het Gymnasion, nodigt me uit bij haar in het vrouwenclubje te komen trainen. Ik vis mijn maillot (inmiddels droog) vanonder de statafel en wurm me er tussen de andere bezoekers weer in.  Het werkt, deze actie van het Sportcentrum. Want ik voel me een slappeling en ben vast van plan daar iets aan te doen. Al was het alleen maar om volgend jaar weer op blote voeten voor Daan te mogen staan. Op gespierde blote voeten. / Annemarie Haverkamp De (gratis) bodycheck is vandaag (donderdag) nog van 18.00 tot 21.00 en zondag van 10.00 tot 13.00 uur in de hal van het Gymnasion.