OPINIE - De Honours Academy vormt een belangrijke toevoeging voor studenten, betoogt alumnus Ilse Meijer. Het Honours-programma dat zij drie jaar geleden volgde bracht haar meer dan alleen het academische denkniveau dat je op de universiteit aangeleerd krijgt. Ze hoopt dan ook dat het programma niet wegbezuinigd wordt.

‘Ik ben er klaar mee, ik wil me niet meer alleen maar begeven in academische debatten. Weet je wat ik mis? De link met de praktijk.’ Ik ben even stil voor ik toevoeg, ‘aan de Radboud Universiteit vond ik dat met Honours.’

Geheel toevallig heb ik het drie jaar na het afstuderen van mijn laatste Honours-programma weer over de Honours Academy. ‘Wist je dat ze die waarschijnlijk gaan opheffen?’, zegt mijn huisgenoot. Ik kijk haar verbaasd aan.

‘Hè? Waarom willen ze dat doen?’

‘Iets met bezuinigingen van het college van bestuur.’

Ik heb tijdens mijn studententijd aan de Radboud Universiteit enorm veel gehad aan mijn ervaringen bij de Honours Academy. En ik vraag mij dan ook af of het college van bestuur (cvb) in zijn kosten-batenanalyse goed gekeken heeft naar de meerwaarde van de Honours Academy. En vooral ook of ze daar studenten en medewerkers over hebben gesproken. De Honours Academy is niet alleen een kostenpost en staat zeker niet gelijk aan ‘gewoon een tweede studie erbij doen’ of ‘een baantje nemen’ of ‘stage lopen’ als je graag iets extracurriculairs wilt doen. Laat ik daar nou een goed voorbeeld van zijn.

Waarde en impact

Gedurende mijn vijf jaar aan de Radboud Universiteit heb ik namelijk twee bachelors gedaan: Philosophy, Politics and Society (PPS), en Culturele Antropologie en Ontikkelingssociologie (CAOS), vakken gevolgd aan meer dan vijf verschillende faculteiten, meerdere baantjes gehad, en zelfs een onderzoeksstage gedaan bij een bedrijf. Hoewel ik deze hoeveelheid van extracurriculaire activiteiten zeker niet aan iedereen zou aanraden, kan ik hiermee wel vanuit ervaring zeggen dat wat ik bij de Honours Academy geleerd heb, niet zomaar ergens anders te vinden is.

Ik heb drie Honours-programma’s gedaan: een honourslab (een experimenteel project waarin je een aantal weken of maanden aan de slag gaat met een actueel thema), een interdisciplinair programma, en een tweejarig individueel facultair onderzoek bij FFTR. En nee, ik ben geen enkele keer op excursie naar het buitenland geweest.

Het probleem met een kostenbatenanalyse – al helemaal door mensen die ver af staan van de ‘posten’ in kwestie – is dat de waarde en impact van initiatieven zoals de Honours Academy moeilijk te kwantificeren is. Die waarde van de Honours Academy lag (en ligt) voor mij in de verbinding met verschillende disciplines en het slaan van een brug tussen de academie en de praktijk.

‘Zelfs in brede studies is het lastig om in gesprek te komen met andere disciplines’

Ik vind studeren en academisch onderzoek doen geweldig, maar de realiteit is ook dat de papers die we schrijven niet direct toepasbaar zijn of toegankelijk zijn voor een breder publiek. We leren binnen onze studieprogramma’s niet meteen hoe we die verbinding moeten maken. En dat terwijl PPS en CAOS, zeker in vergelijking tot sommige andere studies, al redelijk praktijkgericht zijn. Daarnaast worden we – zelfs in mijn brede studies – toegespitst op een discipline en is het daarna lastig om in gesprek te komen met andere disciplines.

Na een paar jaar op academisch niveau studeren, kan de overgang naar een niet-academische baan lastig zijn. Regelmatig hoor ik van medeafgestudeerden dat het voelt alsof ze helemaal opnieuw moeten beginnen en alles nog moeten leren wat ze in hun nieuwe baan tegenkomen. Ze vragen zich af of ze ooit nog iets gaan doen met de academische kennis die ze hebben opgedaan – ging het dan echt alleen maar over de manier van denken die je op de universiteit leert?

Klimaatverandering

De Honours Academy hielp mij juist met die bruggen slaan – zowel tussen verschillende disciplines alsook tussen wetenschap en maatschappij. In mijn eerste jaar deed ik een Honourslab over klimaatverandering, in mijn tweede jaar het Honours-programma Building Bridges en in mijn laatste twee jaar een individueel facultair Honours-programma bij FFTR.

Met de eerste twee programma’s heb ik in een interdisciplinaire groep samengewerkt aan praktische oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken. Hierbij leerden we om academische inzichten toe te passen op concrete problemen. Daarnaast leerde ik via Honours-workshops een brug slaan tussen academische communicatie en een breder publiek – via schrijven, video of kunst. Daar ben ik nu als schrijver en documentairemaker in spe nog steeds mee bezig.

Binnen mijn laatste programma heb ik naast academisch onderzoek een podcast (Leven als je weet dat je doodgaat) gemaakt om de waardevolle ervaringen van mensen met wie ik sprak ook voor een groter publiek beschikbaar te maken. Die praktijkgerichte mindset kwam voort uit wat ik geleerd heb tijdens mijn eerste Honours-ervaringen.

Wat bij de Honours Academy centraal staat, sijpelt langzaam reguliere studies in en nieuwe interdisciplinaire studieprogramma’s zijn in opkomst, maar we zijn er nog lang niet. Tot die tijd vormt de Honours Academy een belangrijke toevoeging voor studenten, maar ook voor de maatschappij én academie waar die studenten straks instromen – met een interdisciplinaire, collectieve en overbruggende aanpak.

Ik hoop dat het cvb dat gewin straks meeneemt in zijn definitieve besluit.