Misschien moeten we maar eens af van die opiniepeilingen. Trends geven ze nog wel aardig aan, maar uitslagen? Je zult toch maar Emile Roemer heten vandaag. In drie weken tijd 21 zetels verspeeld. Een zetel per dag. De SP mag blij zijn dat de campagne niet nog twee weken duurde, dan had Roemer in zijn eentje in de Kamer gezeten. En die arme Geert. Neemt-ie een keer zijn verantwoordelijkheid – en kijk hoe de kiezer dat afstraft. Zelfs de PVV-stemmer denkt dus nog wel eens na, in ieder geval de voormalige PVV-stemmer dan. Maar goed, we hebben eindelijk weer een uitslag op basis waarvan een meerderheidskabinet geformeerd kan worden. En nog wel een tweepartijenkabinet. Dat is sinds de jaren van Lubbers niet meer vertoond. Het is ook nog maar de vraag of het nu vertoond gaat worden, want PvdA en VVD staan nou niet wat je zegt te trappelen om iets moois te gaan beginnen. Dat de kiezer je tot elkaar veroordeelt, betekent niet onmiddellijk dat er van harte samengewerkt kan worden. De liberalen en sociaaldemocraten hebben misschien nog wel een postiljon d’amour nodig in de vorm van D66 en/of CDA. Die formatie is dus geen gelopen race, en ik durf er geen geld op te zetten dat zo’n VVD-PvdA-kabinet eruit gaat komen. Vanaf nu moet de campagneretoriek omgezet worden in formatiebesprekingen en dat valt niet altijd mee. In de campagne worden de verschillen uitvergroot, nu moet er gezocht worden naar overeenkomsten. En dan ook nog eens naar overeenkomsten die aan de kiezer uit te leggen zijn, want die kan morgen zo weer bij een andere partij zitten. Het waren spannende verkiezingen, maar de spannendste periode moet nog komen. Formaties zijn altijd zeker zo uniek als verkiezingsuitslagen. En ook daarbij zeggen voorspellingen weer bijzonder weinig, zelfs de mijne.

Lees alle columns van Tom de Wit