Erasmusgebouw
PH Neutraal. Foto: Dick van Aalst
Het levert in toenemende mate afgunst op naar vrijwel iedere andere collega op de universiteit: werken in het Erasmusgebouw. Het was al nooit zo’n pretje vanwege de slechte luchtkwaliteit en vooral de wantsen (die ik ieder moment weer verwacht – misselijkmakend die krengen) maar het wordt met de week erger. Eerst de liftrenovatie, daarna ging de entree eraan, en over een tijdje volgt, als ik het goed heb begrepen, de échte renovatie en gaat het gebouw, mét nieuwe liften én nieuwe entree, gewoon een aantal jaren dicht om het van binnen eens grondig aan te pakken.
Ik vraag me altijd af wie zoiets bedenkt. Wie haalt het in godsnaam in zijn bol om zo’n verbouwing gefaseerd aan te pakken, waardoor de bewoners van het Erasmusgebouw jarenlang in de ellende zitten, terwijl het ook in één keer had gekund en dus – mag ik hopen – veel korter had geduurd? En waarom moet dit gebouw überhaupt nog gerenoveerd worden? Terwijl langzaamaan de gehele campus, inclusief ziekenhuis, verandert in nieuwbouw, blijft het Erasmusgebouw over als stukje naargeestige Oost-Duitse jarenzestigarchitectuur (al heb ik me laten vertellen dat op het hoogste niveau van het gebouw welzeker enige appreciatie voor deze bouwstijl zou bestaan).
En als het nou effectief zou zijn… Diep treurig word ik van de geheel vernieuwde liften, die veel sneller zijn geworden om daarmee de wachttijden voor transport op te lossen. In theorie een prima plan – ware het niet dat de liften zó snel zijn dat je niet alleen nog misselijker wordt dan je bij de oude liften al werd, maar de liften ook alleen maar die duizelingwekkende snelheid bereiken als je meer dan tien verdiepingen omhoog of omlaag moet. Bij minder verdiepingen gaan ze juist langzamer dan de oude, omdat ze anders niet op tijd kunnen remmen. En dan zwijg ik nog over het feit dat het allesjezuslang duurt voordat de liftdeuren sluiten – ook een fijn stukje tijdwinst als er op meerdere verdiepingen gestopt moet worden.
Stop toch met de renovatie van deze lelijke puist op de campus. Ik heb het eerder gezegd, maar als een Romeinse senator blijf ik het herhalen: ik ben van mening dat het Erasmusgebouw vernietigd moet worden. En dan fijne laagbouw terugbrengen – heb je ook geen last van die vermaledijde lift.
Lees alle columns van PH neutraal
Jos Joosten schreef op 5 september 2019 om 14:06
Ik ben slechts eenvoudig dienaar van deze Alma Mater en behoor niet tot het ‘hoogste niveau’, desalniettemin ben ik als meer dan 35 jaar intensief gebruiker van het gebouw (student/promovendus etc…) stilaan het mooie van het gebouw wel gaan zien. Op dat punt ben ik het dus eens een keer van harte oneens met de gewaardeerde PH. Slopen zou ik zonde vinden (al zou een gisse redacteur van VOX eens het waarheidsgehalte moeten checken van het vaag maar hardnekkig rondwarende gerucht dat het Erasmusgebouw inderdaad in zijn geheel tegen de vlakte zou gaan…)
Waar ik het dan wel weer volmondig mee eens ben is dat ik het beleid ten aanzien van het gebouw en de mensen die er in werken en studeren stilaan eh… onnavolgbaar vind. We werken nu al jaren in uiteenlopende vormen van bouwput: herbouw Refter, renovatie liften en het volstrekt onnavolgbare doolhof dat het gebouw thans is – met weinig uitzicht op beter. Het is lso van d eovrlast van de medewerkers ook totaal geen reclame voor onze eerstejaars (en tweede én derdejaars die stilaan ook niet beter weten).
Het gebouw slopen lijkt me, sorrie PH, ook financieel je reinste kapitaalvernietiging (wat heeft alleen al die liftrenovatie gekost?). Mijn voorstel zou zijn: maak de boel nu gauw klaar en laat het gebouw en zijn bewoners dan gewoon eens een jaar of tien helemaal met rust.
Cecilia Stutvoet schreef op 6 september 2019 om 10:08
Helemaal mee eens Jos!
Cecilia Stutvoet schreef op 6 september 2019 om 10:09
Helemaal mee eens Jos!
Vincent Hunink schreef op 6 september 2019 om 13:28
Ik ben het eens met Jos. Het moet niet gekker worden!
(Dat laatste is natuurlijk dubbelzinnig)
Ruud Bos schreef op 7 september 2019 om 01:35
PH, neem vlieglessen en los het zelf op.
Ruud Abma schreef op 12 september 2019 om 11:51
Als voormalig bewoner van het Van Unnikgebouw (Universiteit Utrecht, De Uithof) kan ik de lezer verzekeren dat het nog veel erger kan. Het Erasmusgebouw heeft tenminste nog mooie kamers en een mooi uitzicht, zo kon ik als bezoeker deze week nog eens vaststellen. En die liften werken prima!
Niettemin is de verbouwingswoede van hedendaagse universiteitsbesturen hoogst bedenkelijk, om het eufemistisch te zeggen. Universiteiten zijn in toenemende mate vastgoedondernemingen geworden, met onderwijs en onderzoek als alibi. Dat is althans de gedachte die mij overvalt als ik geconfronteerd word met de repeterende reeks bouwputten en omleidingen op universiteitscampussen. En als bij zo’n omleiding dan ook nog het uitnodigende bordje ‘Spar University’ staat…
Arjan schreef op 12 september 2019 om 14:25
Het is een goed iets dat een universiteit de verschillende bouwstijlen over de jaren bewaard. Is het gebouw spuuglelijk? Ja. Maar het typeert wel een tijd van de Nederlandse en architectonische geschiedenis van Nederland. Renoveren is echter wel nodig.
Robert Schrijnemakers schreef op 2 oktober 2019 om 10:43
Je kunt de verschillende bouwstijlen van de universiteit heel goed bewaren in een fotoarchief. Het is nergens voor nodig om toch maar een stukje TvA te laten staan of dat foeilelijke Spinozagebouw niet helemaal tot de grond toe af te breken en er iets moois zoals het Maria Montessorigebouw voor terug te zetten. Helaas pakt deze universiteit nooit eens echt door in haar vernieuwing. Zo jammer.
Onno Crasborn schreef op 12 september 2019 om 18:40
De leefbaarheid wordt bepaald door allerlei kleine dingen, niet door grote renovaties of hippe architectuur: prullenbakken op de kamers (snel weer terug graag!), goede koffie, bordjes met wie waar zit bij alle liften. Makkelijk te regelen zonder grote verbouwing en met een beperkt budget. Ik vind het Erasmusgebouw bijzonder prettig om in te werken: niet te lage plafonds, brede gangen die contact met collega’s vergemakkelijken, fijne keukentjes, snelle liften. Maar ja, om Jos Joosten te parafraseren: wie ben ik? Ik werk er pas zeventien jaar.
Lieske Tibbe schreef op 13 september 2019 om 11:08
Ik heb 36 jaar in het Erasmusgebouw gewerkt en er nooit bijzondere affiniteit mee gehad, maar als typerend voor de bouwstijl van een bepaalde tijd moet het wel bewaard blijven, vind ik (als kunsthistoricus). Over 50 jaar vindt iedereen het geheid mooi – zo gaat dat met vrijwel iedere herwaardering. Jammer dus dat de Thomas van Aquinostraat weg is.
Maar iets anders: toen ik in 1976 in het gebouw kwam te werken, was de indeling helder en functioneel, en de vormgeving (kunst) en meubilering waren ermee in overeenstemming. Dat is nu na vele “renovaties” niet meer zo! Het is een rommeltje geworden.
peter rietbergen schreef op 13 september 2019 om 13:48
zoals altijd is ook de commotie rond het Erasmusgebouw – en de bepaald niet helder gecommuniceerde volgende ingreep – gekenmerkt door veel begrijpelijke, maar misschien minder relevante emoties. Mooi of niet lijkt me van geen betekenis – dat verandert minstens per generatie; de liften te snel, of toch nog te weinig snel: een kwestie van perceptie. Et cetera.
M.i. – ik werk al in ’t gebouw sinds ik als student in de bouwcommissie zat – hebben weinig campusgebruikers zoveel en zo aantrekkelijke ruimtes als “wij”, al wil dat niet zeggen dat er geen (kleine) verbeteringen mogelijk geweest waren – als de autoriteiten gewoon eens af en toe met die gebruikers hadden gesproken.
Nu lijken me enkele vragen relevant, die diezelfde autoriteiten helemaal niet aan de orde stellen, laat staan beantwoorden.
Waarom konden de liften niet gelijk gerenoveerd worden met de hal? Dat zou inderdaad bijna anderhalf jaar gedoe gereduceerd hebben tot, wellicht, een paar maanden. Als er goede argumenten voor waren/zijn: waarom zijn die dan niet, publiekelijk, uitgelegd aan alle gebruikers, voordat aan die (gescheiden) operaties begonnen werd?
Nu nadert dus een derde operatie, van geheel andere orde, want alle gebruikers moeten, hoor ik, het gebouw voor een lange periode verlaten.
Is die operatie nodig?
Op dezelfde manier als de lift-operatie zeker nodig was?
Op dezelfde manier als de hal-operatie nodig was/is – of niet nodig was/is, want vooralsnog lijkt die meer een kwestie van esthetiek dan van – voor zover ons verteld – noodzaak.
Om het nog maar duidelijker te stellen; wat moet er nu gebeuren? En waarom moet het nu gebeuren?
Waarom wordt dat niet – voorafgaand aan een besluit – uitgelegd met, als de noodzaak onomstreden vast staat, ook een overzicht van alle gevolgen voor alle gebruikers?
Peter Rietbergen