Ouderwets spannend, zo mogen we vandaag toch wel noemen. Een nek-aan-nekrace. Nou zagen we die al maandenlang aankomen – maar dan tussen Rutte en Roemer. Dat Samsom nu de grote uitdager is geworden, tja, dat verbaast zelfs sommige parlementair historici… Da’s eigenlijk ook wel jammer, dat het nu niet gaat om Roemer versus Rutte maar om Rutte versus Samsom. Ik gun iedereen zijn overwinning, daar niet van, maar het was wel geinig geweest als de SP de VVD bedreigde. Er zijn flinke verschillen tussen de PvdA en de VVD, maar het zijn, ietwat gechargeerd, nuanceverschillen. De programmatische afstand tussen de liberalen en de SP is vele malen groter – om nog maar te zwijgen van de verschillen in partijcultuur. Met een tweestrijd Rutte-Roemer was er écht wat te kiezen geweest. De prangende vraag die de kiezer vandaag naar de stembus moet trekken luidt: wordt Rutte premier van een VVD-PvdA-CDA-D66-kabinet of wordt Samsom premier van een PvdA-VVD-CDA-D66-kabinet? Eén blik op de uitslag morgen zal ons namelijk leren dat andere keuzes niet te maken zijn, behalve als we weer iets met minderheden en gedogen gaan doen en we mogen toch hopen dat de hoge heren Den Haag die onzalige gedachte onmiddellijk zullen verwerpen, liefst nog voor zij opkomt. Daar hadden ze twee jaar geleden al niet aan moeten beginnen en met een crisis die vele malen erger is dan toen wordt het nu toch wel zaak om een breed, stabiel kabinet in elkaar te timmeren. Wel jammer dat dat kabinet het waarschijnlijk ook geen vier jaar zal uithouden, en ook niet in staat zal zijn om iets fundamenteels aan hervormingen te doen. De PvdA zal, uit angst voor de oppositionele SP – die overmorgen in de peilingen de PvdA alweer voorbij kan streven – de arbeidsmarkt op slot zetten. De VVD doet hetzelfde met de huizenmarkt.  Nee, die crisis gaat nog wel even duren…

Lees alle columns van Tom de Wit