Zeven flonkerstenen aan een keten. Dit is de titel van de rede waarmee rector magnificus Theo Engelen vanmiddag de academische plechtigheid bij de Diesviering opende. Hij doelt op de ambtsketen van de rector waarop tot vandaag twee faculteiten schitterden door afwezigheid.  

Het was een van de eerste beloftes die Engelen deed toen hij vorig jaar oktober rector werd: het al jaren bestaande hiaat in de ambtsketen herstellen. Elke faculteit heeft op die keten een medaillon, maar de sociale faculteit en managementwetenschappen, de twee jongste van de Radboud Universiteit, hebben zo’n medaillon nooit gekregen.

Je zou zeggen: het werd een keer tijd. De sociale faculteit heeft haar vijftigste verjaardag inmiddels achter de rug, de managementfaculteit is jonger, maar toch al bijna 25 jaar. Maar niet gemopperd, vandaag is de universiteit jarig en kun je er, zoals de rector doet, ook een bijzonder feest van maken. ‘Ik ben blij dat ik vandaag een keten draag waaraan alle faculteiten hun rechtmatige plaats hebben gekregen’, zei hij vanmiddag. De keuze van de symbolen is na ‘goed democratisch overleg’ in de faculteiten tot stand gekomen, aldus Engelen.

Familiestuk
Extra bijzonder is dat de keten een familiestuk is. De eerste keten, met drie medaillons namens de toen drie faculteiten – was gemaakt door de gebroeders Arens. Dit familiebedrijf tekent ook voor de twee medaillons die eind jaren vijftig werden toegevoegd na de komst van de bèta- en de medische faculteit. En het is achterkleindochter Charlotte Rombouts-Arens die de laatste twee medaillons heeft gesmeed.

Het medaillon van de sociale faculteit is gebaseerd op de Mens van Vitruvius van Leonardo da Vinci, die de mens voorstelt als centrum van het heelal. De managementfaculteit koos voor een vergrootglas boven een wereldbol, het glas staat voor wetenschap, de bol voor de internationale samenwerking. Engelen greep vanmiddag de vervolmaking van de keten aan om het onderzoek van de universiteit in samenhang nog eens voor het voetlicht te brengen. ’Ik weet uit eigen ervaring dat je binnen de muren van je eigen afdeling of onderzoeksgroep kunt vergeten onderdeel te zijn van een groter geheel.’ / Paul van den Broek