Is het mogelijk om de geschiedenis te herschrijven? Afgelopen vrijdag kregen de eerstejaars geschiedenis de kans om een stukje zeventiende eeuw nieuw leven in te blazen, in een reenactment van de Vrede van Nijmegen. Onderverdeeld in zes teams – elk een natie – nam men plaats om de onderhandelingstafel, op drie locaties in de stad. Het moest goed voorbereid en historisch correct, maar bovenal belangrijk was de inleving. En bovendien: hoe sterker er werd onderhandeld, hoe meer punten er te behalen waren.

De eerste tien minuten van elke onderhandelsessie zijn gewijd aan de etiquette. Hoe spreekt men elkaar aan, en in welke taal? Waar zit men ten opzichte van elkaar aan tafel? Het lijkt arbitrair, maar omstreeks 1678 werd er zó veel waarde aan etiquette gehecht dat de vredesonderhandelingen lang bleven steken in een grote inerte bende. Vandaag zijn er niet alleen punten mee te verdienen, het is de uitgelezen kans om een psychologisch voordeel te behalen.

Dreiging
De volgende ronde is het zakendoen. Handelsverbonden gaan over tafel, eerder gesloten verdragen worden er bijgesleept. Grondgebied gaat in ruil en allianties worden gebroken. En er wordt openlijk gedreigd. Zo is de afvaardiging van de Duitse Keizer er niet vies van om de Zweden erop te wijzen ‘dat onze militaire macht sterker is dan de uwe’. Te lang kan men niet worden afgeleid. De Engelse bemiddelaar: ‘Er ligt nog niets concreets op tafel! Jullie hebben nog maar een minuut.’ Dan plots, in één klap dwingt Duitsland meerdere eisen af. Heerlijk, die machtsspelletjes.

De spelers proberen elkaar te imponeren. De Fransen marcheren van de ene locatie naar de andere onder tromgeroffel en de Zweden dwingen de Brandenburgers onder hun nationale vlag – bevestigd aan een vuvuzela – de vergaderzaal binnen te treden. Maar wat betreft uitdossing valt er niet aan de Spanjaarden te tippen: enkele dames dragen flamencojurken en een mannelijke student draagt een langharige pruik onder zijn piratenhoed.

Borstklopperij
Nadat elk team de kans heeft gekregen om met drie vijanden een vredesverdrag te sluiten, komen alle studenten bijeen in het Valkhofmuseum. Tijd voor de navelstaarderij van de diplomatiek. Iedere partij mag zich presenteren: hoeveel doelen zijn bereikt? Nederland is Limburg kwijtgeraakt tijdens de onderhandelingen. ‘Och ja, Limburg…’, zegt de afgevaardigde nonchalant. De Fransen presteren het zowaar het overgrote deel in de Franse taal te presenteren. Wellicht een beetje waanzinnig, maar knap is het zeker.

Achteraf is de prijsuitreiking. De Spanjaarden hebben als geen ander de geschiedenis kunnen herschrijven. Waar ze in de geschiedenisboeken staan beschreven als de grote verliezer, zijn ze vandaag de meest mondige gebleken. ¡Ai caramba! /Ruud Vos / Foto’s: Ruud Vos en Gerard Verschooten 

 

 

Meer over de Vrede van Nijmegen

Zes afvaardigingen:
Duitsland
Frankrijk
Spanje
Zweden
Brandenburg
De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden

Drie locaties:
Het Huis van de Nijmeegse Geschiedenis
Het Valkhofmuseum
De Burgerzaal van het stadhuis