Student Auke is helemaal klaar met de hoofdpijn en kurkdroge tong in de ochtend. Hij drinkt een maand geen alcohol en doet daarvan verslag op voxweb.nl. 'Het is de woensdagavondwijn die mij als een sluwe vos bijna de das om doet.'

Dit was niet het plan. Ik was er vanuit gegaan dat ik op allerlei huisfeesten luid moest verkondigen dat ik deze maand maltbier prefereerde. Dat dit gepaard zou gaan met luid boe-geroep, mannen die mij dan ‘sukkel’ zouden noemen en meiden die passief-agressief zouden vragen ‘interessant, maar vind je dat maltbier nou echt lekker ja?’

Nee! Nu zit ik hier als een luie vent in mijn joggingbroek op de bank! Er is helemaal geen feest vandaag en het regent buiten. Maar het is juist nu dat ik intens naar de alcohol verlang.

De uitnodigingen voor feestjes laten zich simpel afwijzen: een ‘neen’ volstaat vaak. Niet drinken wordt pas lastig als het woensdagavond is, en de programmering op de publieke omroep weer fantastisch is. Documentaires, praatprogramma’s en spelshows passeren de revue. Volle wijnglazen worden hier op de salontafel gezet. Druk pratend en zonder nadenken breng ik het glas omhoog, zet het tegen mijn lippen aan. Ik wend mijn ogen af van mijn huisgenoot en kijk naar de bodem van het glas. Ik zie rode wijn.

AH-wijn
Potdomme! Daar trap ik toch niet in! Bijna was ik er door mijn eigen automatisme ingeluisd. Ik ben zó goed op weg, ik ga niet nu, op een regenachtige woensdagavond, mijn plan vergooien door hier één glas middelmatige Albert Heijn-wijn achterover te tikken.

Drie weken op weg, en ik begin de verschillen te merken. Met een ingenieuze app houd ik mijn slaaptoestand bij, en wat blijkt? De afgelopen drie weken slaap ik als een roos. Ook mijn productiviteit is gestegen, ik sla zowaar ’s avonds nog een studieboek open. ’s Ochtends sta ik fris op om de dag te beginnen zonder uitgedroogde tong of kloppend hoofd. Dit was de bedoeling!

Het zijn de feestjes die ik lachend afsla, maar het zijn de woensdagavonden die sluw zijn als een vos. Ik blijf waakzaam. Nog één week te gaan.