Columnist Bob van der Plas is helemaal klaar met de fast fashionindustrie. Niet alleen wegens de moderne vorm van slavernij, maar ook vanwege de grote ecologische voetafdruk.

Op verzoek van iedereen die mij elke dag ziet, heb ik onlangs dan toch een keer nieuwe schoenen gekocht. De verkleurde kistjes aan mijn voeten leidden blijkbaar toch tot meer aversie in mijn sociale cirkel dan ik voor ogen had. De Converse-schoenen die ik twee jaar geleden tweedehands had gekocht lieten iets te veel zand naar binnen.

Normaliter koop ik al mijn kleding tweedehands. Van doodnormale T-shirts en spijkerbroeken tot pantalons en blazers die hun waarde op gala’s en bruiloften keer op keer bewijzen. Of ze van een kringloopwinkel of van kledingapp Vinted komen maakt me vrij weinig uit. Als arme student met een bloedstollend hoge huur bevind ik me niet bepaald in de positie om hoge eisen te stellen.

In eerste instantie waren  bijna alle kleren in mijn kledingkast afkomstig van Vinted of tweedehandswinkel Kilostore. De gatenkaasschoenen die me slechts een tientje hadden gekost, exclusief verzendkosten, hebben het toch bijna mijn hele bachelor uitgehouden.

Later, toen zelfs de H&M duur begon te lijken, werd ik mede dankzij mijn studie politicologie wat activistischer. Naast de aantrekkelijke prijzen van tweedehandskleding vind ik het ook fijn om een middelvinger uit te steken naar de fast fashionindustrie.

Daarom betreed ik met mijn gatenkaasschoenen liever geen winkels zoals ZARA. Wie op zoek is naar nieuwe kleding zou hetzelfde walgende gevoel van fast fashion moeten krijgen als veganisten van een lap vlees. De kleding in dergelijke winkels is niet alleen van hetzelfde niveau als een Big Mac uit de magnetron, bovendien ruilt deze industrie alle ethische standaarden in voor een extra euro winst.

Degelijke werkomstandigheden zijn niet nodig als arbeiders de tong niet hebben om te klagen, lijken bedrijven als Shein of Temu te denken. Met werkweken van 75 uur in ruil voor 3 cent per kledingstuk mag elke werknemer in een kledingfabriek bestempeld worden als slaaf.

De geproduceerde kleding is daarenboven van lage kwaliteit, wat resulteert in een vreselijk korte levensduur. Het gevolg: 92 miljoen ton aan kleding op de vuilnisbelt. Geen wonder dat 10 procent van alle microplastics afkomstig is van fast fashion.

Je hoeft geen moraalridder te zijn om gebruikte kleding te kopen, ook niet als je geld hebt. Doe jezelf een gunst en koop voor 10 euro een tweedehands Armanibroek of een Pikachukostuum voor het volgende themafeest. Het is een eenvoudige manier om bij te dragen aan een betere wereld.

Lees alle columns van Bob van der Plas