Zes schrijvers, vijf stoelen en een dj. Dat waren gisteravond de basisingrediënten voor een Literaire Stoelendans in het CultuurCafé. Verslaggever Joep aan den Boom was erbij en gooide zijn handjes in de lucht.

Mijn laatste stoelendans dateert nog uit de tijd dat T-shirts met Koekiemonster-print hip waren. Regelmatig belandde ik na zo’n dans voor straf in de hoek van de klas. Wegens onsportief gedrag. Mijn mede dansertjes belandden meestal op de Eerste Hulp. Gelukkig voor de leden van de Literatur Jugend, die voor ons vanavond de Literaire Stoelendans gaan doen, zit ik in het publiek. Veilig achter pen en papier. Wat is een Literaire Stoelendans? Je neemt zes schrijvers, vijf stoelen, een dj met een jaren negentig fetisj en haalt na ieder plaatje één stoel weg tot er één schrijver overblijf. De afvaller draagt een stukje voor. Simpel, toch? Dat er ook fanatisme heerst onder de literaire stoelendansers blijkt tijdens het eerste nummer. Wanneer de plaat stopt blijft Willem Sjoerd van Vliet zonder stoel en met één knie op de grond over (het andere been gebruikt hij om zichzelf staande te houden). De winnaar van de vorige Literaire Stoelendans is de eerste afvaller. Met een verhaal over oude porno op een vergeten memorystick, en cd-hoessplinters als confetti neemt hij afscheid van het publiek. Na Sjoerd verlaten ook Tom Bouwmeester en Wout Waanders, met twee gedichten over judo die niet echt over judo gaan, zonder kleerscheuren het podium. Oldskool nineties Met nog drie dames in de race vraagt de dj ons om onze handen in de lucht te gooien en mee te zingen op de muziek. Zolang niet iedereen zijn handjes van de tafel en in de lucht gooit, blijft hij draaien en moeten de dansers blijven dansen. Even overweeg ik om mijn handen niet in de lucht te gooien en te kijken hoe lang ze het volhouden. Maar dat doe ik niet. Want, ik heb wel weer behoefte aan een verhaal. En het publiek ook: de armen gaan massaal in de lucht. Leve oldskool nineties muziek. De volgende afvaller is Ilse Schaminee die met haar toepasselijke verhaal ‘loser’ het publiek aan het schaterlachen krijgt. Hoewel ze zich op dit moment als een waardige verliezer gedraagt, ramt de hoofdpersoon uit haar verhaal de damstenen na, inderdaad, een spelletje dammen, in de ogen van de nietsvermoedende winnaar. De finale gaat tussen Marjolein Visser, winnares van schrijfwedstrijd WriteNow!,  en Elske van Lonkhuysen. Als twee jachtluipaarden om een prooi sluipen ze om de laatste overgebleven stoel. Ik durf van de spanning niet te kijken en pas als de muziek stopt, durf ik mijn ogen weer te openen. Op de stoel zit Elske. Met een toepasselijk verhaal over de koningin die op een powerpoint haar aftreden aankondigt sluit ze de avond af. ‘Ik ben verdomme de koningin, en ik heb er geen zin meer in.’ Het publiek lacht smakelijk en ik denk terug aan mijn Koekoemonster T-shirt. Ik realiseer me dat een stoelendans ook sportiever kan: met een mooi verhaal, humor, en niemand die naar de eerste hulp hoeft. / Joep aan den Boom  Het winnende verhaal lees je hier.