Eindelijk. Na een lange zomer en drukke intro is het tijd om echt te beginnen. Zojuist had de opening van het academische jaar plaats. Janne Schra zong, Dimitri Verhulst zette ons aan het denken en rector magnificus Bas Kortmann pleitte voor de universitair geschoolde docent.

De zaal zit niet vol. Rechts achterin blijven een stuk of vijftig stoelen leeg. De hoogleraren vormen een aparte enclave, gescheiden van de rest van de zaal door een lege stoelenrij en het middenpad. Het mag de pret voor de aanwezigen niet drukken. De studentbestuurders zijn netjes in pak: aan de smetteloosheid van de witte overhemden kun je zien of de besturen net gewisseld zijn, of nog moeten wisselen. Sommige jongens friemelen wat aan hun stropdas, meer dan één meisje leert vandaag dat niet alle rokjes die het goed doen op de borrels geschikt zijn voor ceremonies die voornamelijk zittend worden doorgebracht. Rector magnificus Bas Kortmann bijt het spits af. In zijn rede pleit hij voor aandacht voor de leraar. Kortmann: ‘In beginsel zou iedere leraar universitair geschoold moeten zijn, zeker docenten die les geven in het vwo. Het is verontrustend dat binnen de gemiddelde vwo-school de universitair geschoolde docent straks een witte raaf is.’ Het kabinet wil investeren in lerarenbeleid, staatssecretaris Sander Dekker stelde vandaag in De Volkskrant dat ‘bovengemiddelde leerlingen vaak aan hun lot overgelaten worden.’ Wil de staatssecretaris zijn woorden daadwerkelijk kracht bij zetten, aldus de rector, dan doet hij er goed aan eens te kijken hoe Finland haar onderwijssysteem heeft georganiseerd. Er is minder regeldruk, er zijn geen standaardexamens en schoolinspecties. Finse leraren hebben een academische achtergrond en integreren wetenschap en wetenschappelijke uitgangspunten als analytisch en open minded denken in de wijze waarop ze hun vak benaderen. ‘Maar het belangrijkste’, aldus Kortmann, ‘is dat scholen en leraren in Finland een groot publiek vertrouwen genieten.’ Die succesfactoren ontbreken in Nederland veelal, aldus de rector. Dat vertrouwen moeten we terugwinnen. En dat trekt de Radboud Universiteit zich aan. Daarom is er het afgelopen jaar hard gewerkt aan de vernieuwing van de lerarenopleiding. ‘Het masterprogramma verweeft onderzoek en onderwijs, onze opleiders moeten zijn gepromoveerd. We gaan intensiever samenwerken met de scholen in de regio. En de begeleiding van in het vwo startende docenten wordt geïntensiveerd.’ Kortmann verwacht veel van deze vernieuwde Radboud Docenten Academie. Samen met de andere partijen moet de academie er voor gaan zorgen dat de ‘universitair geschoolde docent in het middelbaar onderwijs geen zeldzaamheid wordt, maar weer een vanzelfsprekendheid zal zijn.’

Feestvarkens Na de rede van Kortmann is het tijd voor de cadeautjes. Bij een feestje horen immers feestvarkens. En daar hebben we er genoeg van, hier in Nijmegen. Allereerst de Radboud Universiteit zelf natuurlijk, de grande dame. Bijna negentig maar liefst, met het feest al achter de rug. En vergeet Wilma de Koning niet. Het nieuwe lid van het college van bestuur wordt voor het eerst getoond aan het publiek, op haar verjaardag nog wel. Tot slot zijn daar de prijswinnaars: zes studenten van verschillende faculteiten ontvangen een scriptieprijs, de Onderwijsprijzen gaan naar Jan van Hest (de senior) en Kristof Jacobs (de junior), programma’s bij de managementfaculteit en medische faculteit gaan er vandoor met de internationaliseringprijzen. Na de uitreiking van de verschillende prijzen was het tijd voor het muzikale intermezzo, door Janne Schra. Ook spraken studente Ilse van Manen en schrijver Dimitri Verhulst een rede uit. Daarover lees je meer op ons liveblog. En nu hop, naar de borrel. / Mark Merks