Student Gosse van der Meer hoort bij de Nederlandse top in het veldrijden. Maar hij heeft nog een passie: cartografie. Zijn studie aan de Radboud Universiteit staat op losse schroeven. ‘Ik heb een topsportstatus, maar moet alles zelf uitzoeken.’

Op zeventienjarige leeftijd kocht Gosse van der Meer (21) zijn eerste crossfiets via Marktplaats. Een half jaar later reed hij voor het eerst mee met de grote jongens in landelijke wedstrijden. Opmerkelijk, zegt hij ook zelf. ‘De meesten beginnen als ze zo klein zijn’ – hij houdt zijn hand een meter boven de grond. Nog een jaar later reed hij internationale wedstrijden bij de beloften onder de 23 jaar.

‘Als je liever gaat fietsen, dan doe je dat toch? Maar dan heb je wel een 1 voor je tentamen’

De Fries is twee jaar geleden neergestreken in Groesbeek. Een betere uitvalsbasis voor een veldrijder is er niet: je rijdt zo de bossen in. Trainen doet hij altijd in Duitsland: daar is het lekker rustig. Dat hij nu onder de rook van Nijmegen woont, heeft te maken met zijn tweede passie: ‘kaartjes maken’, noemt hij het. Op de Radboud Universiteit volgt Van der Meer de studie Geografie, planologie en milieu. Als student-assistent helpt hij eerstejaarsstudenten met de cursus Geografische Informatiesystemen. Hij praat er met net zo veel enthousiasme over als over het fietsen.

Verkassen naar België
Dat Van der Meer nog lang in Nijmegen student zal zijn, is echter twijfelachtig. Hij overweegt na het behalen van zijn propedeuse naar België te verkassen. ‘Daar is het leven voor een topsportende student stukken beter’, verklaart Van der Meer. Het zou hem bovendien een hoop reistijd schelen: hij rijdt in dienst van de Belgische Tarteletto Isorex-ploeg. Volgend jaar lonkt een contract als beroepsrenner – mits hij zich blijft ontwikkelen.

Belgische universiteiten gaan heel anders om met topsporters, vertelt Van der Meer. ‘Als je daar twintigste eindigt in een kermiskoers word je al gezien als topsporter. Dan mag je tentamens maken wanneer het uitkomt en wordt het programma afgestemd op je trainingsschema.’

In Nederland moet je bij de beste van de wereld horen om als topsporter gezien te worden. En ook dan nog hoef je niet te rekenen op een voorkeursbehandeling. ‘Het hele programma is dichtgetimmerd. Ik krijg regelmatig te horen: als je liever gaat fietsen, dan doe je dat toch? Maar dan heb je wel een 1 voor je tentamen.’

Zelf uitzoeken
Het illustreert de in Van der Meers ogen verkeerde omgang met topsporters op de universiteit. ‘Ik moet alles zelf uitzoeken. Laatst moest ik via Twitter vernemen wie de topsportcoördinator van de universiteit is. Waarom word ik daar met mijn topsportstatus niet over geïnformeerd?’

Overigens is hij niet over iedereen ontevreden. ‘Mijn studieadviseur doet wat ze kan. Mijn docent voor de cursus GIS vindt het superinteressant dat ik aan veldrijden doe. Hij is fan en stelt zich heel flexibel op. Maar lang niet iedere docent doet dat.’

Het topsportbeleid van de Radboud Universiteit noemt Van der Meer dan ook ‘één groot grijs gebied’. ‘Je bent hier overgeleverd aan de gunfactor van je docent. Tref je een minder flexibele docent, dan heb je pech.’

Terwijl Nijmegen alles in huis heeft om topsporthoofdstad van Nederland te zijn voor studerende atleten, vindt Van der Meer. ‘Alle faciliteiten zijn aanwezig, de ligging is gunstig, de regio is prachtig.’ De universiteit pronkt bovendien regelmatig met de prestaties van haar atleten. Maar dan moet je ze ook tegemoet komen, zegt Van der Meer. ‘Daarover zou ik echt eens met de rector willen praten. Daar gaat echt iets mis.’