Je had er misschien nooit bij stil gestaan, maar Nijmegen heeft een eigen pelgrimsroute. De ‘Walk of Wisdom’ is een perfecte manier om eens rustig stil te staan bij het leven, zegt bedenker Damiaan Messing.

Voor zijn studie religiewetenschappen aan de Radboud Universiteit schreef Messing in 2008 zijn bachelorscriptie over het heruitvinden van oude pelgrimsrituelen. Het idee om hierover te schrijven kwam voort uit een prijsvraag die Ronald Grimes, oud-hoogleraar Rituele studies, had bedacht. Studenten moesten een ritueel bedenken dat de wereld kon redden. Tijdens het schrijven van zijn scriptie bedacht Messing het idee voor een pelgrimsroute rond Nijmegen.

‘We leven in een snel veranderende tijd, waarin behoefte is aan zingeving’

Op 22 november dit jaar mochten vrijwilligers van de Walk of Wisdom de publieksprijs in ontvangst nemen in de wedstrijd ‘Maak Gelderland mooier: de Gelderse Prijs voor Ruimtelijke Kwaliteit 2018’. Zij kregen een cheque van 10.000 euro, waarmee ze een steun in de rug hebben gekregen om de Walk of Wisdom verder uit te breiden.

Zingeving

De Walk of Wisdom heeft minder met religie te maken dan de naam doet vermoeden, helemaal niets zelfs. Het draait erom dat er een ruimte komt waarin het leven kan worden overdacht. ‘We leven in een snel veranderende tijd, waarin behoefte is aan zingeving’, zegt Messing. ‘Dat zie je ook aan de populariteit van zulke pelgrimsroutes. Ik wilde kijken of ik niet iets kon bijdragen en dat is de Walk of Wisdom geworden.’

Het is mogelijk om de route van 136 kilometer in één keer te lopen, maar mensen die dit te veel van het goede vinden, mogen het ook in etappes doen. Tijdens het lopen van de route komen zij een divers landschap tegen, van polders en het rivierenlandschap in de dorpen rond Nijmegen tot een uitgestrekt bosgebied bij het oversteken van de Duitse grens. Een telefoon meenemen wordt afgeraden: het gaat er immers om het drukke dagelijkse leven op pauze te zetten.

Is dat nu ook iets voor studenten, zo’n pelgrimstocht? Zeker, stelt Messing. Wel zullen zij de tocht anders ervaren dan oudere personen. ‘Als je wat ouder bent, kijk je terug en vraag je jezelf af: hoe is het leven gegaan, en kan ik nog iets betekenen? Als je meeloopt als student, denk je eerder: oké, ik ben nu met mijn studie bezig, maar wat wil ik er eigenlijk mee? Doe ik nu alles wat ik wil met mijn leven?’

Messing denkt er ondertussen over de route uit te breiden. ‘We willen in meerdere landen een rondje zoals dit uitstippelen. Als die routes er eenmaal zijn, willen we ze met elkaar verbinden.’