Afdelingsuitje
Hoewel ik na een vijftienjarig verblijf in de Verenigde Staten alweer bijna tien jaar werkzaam ben aan de Radboud Universiteit Nijmegen, is er een aantal dingen waaraan ik maar moeilijk kan wennen. Het jaarlijkse afdelingsuitje is er daar één van. En net voor de aanvang van het academische jaar moest ik er weer aan geloven. Waar we in de Verenigde Staten afdelingsuitjes buiten werktijd organiseerden, word ik aan de Radboud geacht mijn kostbare werktijd op te offeren en dat terwijl er twee deadlines in mijn nek hijgen. Waar we in de Verenigde Staten in alle politieke correctheid eindeloos bezig waren om een gender-neutraal uitje te organiseren, werden de Radboud economen dit jaar getrakteerd op een uitdagend geklede, wulps dansende dame. Met het opofferen van mijn werktijd heb ik mij inmiddels verzoend. Als Angelsaksisch geschoolde econoom was ik gericht op ‘harde’ korte-termijn efficiëntie. In de Rijnlandse context heb ik geleerd dat ‘softe’ factoren als Nederlandse gezelligheid de lange-termijn efficiëntie ten goede komen. Met als gevolg dat het nog een lastige klus wordt die twee deadlines te halen, maar dat ik me daar met des te meer energie en plezier voor inzet. Met de vrouwonvriendelijke kanten van de cultuur aan de universiteit kan ik me echter niet verzoenen. Zo vind ik het onbegrijpelijk dat de universiteit een wandelclub mannelijke hoogleraren tolereert. En dat terwijl de Radboud in verhouding het grootste aantal vrouwelijke hoogleraren — te weten 20,6 procent — heeft van alle Nederlandse universiteiten. Toch is dat percentage nog niet genoeg. Je hebt een kritische massa van 35 procent nodig om de dominantie van de mannencultuur te doorbreken. Daarbij helpt het ook niet dat de universiteit met ingang van het nieuwe academische jaar geen enkele vrouwelijke decaan kent en dat het college van bestuur uit louter mannen bestaat. Diversiteit is een bewezen succesfactor. Als de Radboud Universiteit zich dat echt ter harte zou nemen, zou ik voortaan met veel plezier deelnemen aan het jaarlijkse afdelingsuitje.
Lees alle columns van Geert Rutten
‘Geweldig, een vrouw!’ | Vox magazine schreef op 28 augustus 2013 om 14:52
[…] reageert blij verrast op de benoeming van Wilma de Koning. ‘Geweldig!’ Gisteren uitte ze in een column op voxweb.nl nog haar ongenoegen over het feit dat de RU het academisch jaar zou beginnen zonder […]
Han van der Horst schreef op 28 augustus 2013 om 20:19
Wat ook heel leuk is (en lekker in de buurt) is een dag wandelen in het Reichswald. Daarna zwaar op zijn Duits tafelen in Kleef. Was die danseres overigens goed? Mocht haar optreden misschien gerekend worden tot de burlesque die tegenwoordig in opkomst is en waar ik voor de onwetenden hier een klein voorbeeld laat zien. Het is Lady Jack http://www.youtube.com/watch?v=dYBvO8-33PM
Nu zult U – na dit gezien te hebben – gaarne willen toegeven, dat zulke optredens erg passen bij feestelijkheden van een katholieke universiteit, als de kat tenminste van huis is. Denk niet dat ik uit vooroordeel spreek, ik heb op de Sint Jozefschool gezeten en het Sint Franciscus College.
Was het trouwens wel echt een d a m e die daar danste? Wij lezen tenslotte in een decadente eeuw.
Ook zal er op het feest gerookt zijn. Men kent in Nijmegen tenslotte een traditie van paters en die hielden van een fijne sigaar. Ik wil ik graag nog een literatuuradvies geven. Lees van Rubem Fonseca Do Meio do Mundo Prostituto Só Amores Guardei ao Meu Charuto, in het Nederlands niet onaardig vertaald als “In mijn door lust verdorven leven heb ik slechts mijn liefde voor de sigaar behouden”. Hier een recensie:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/archief/article/detail/2505228/2000/02/26/Bekentenissen-van-een-sigarenroker.dhtml
En die deadline, voor de energie is het noodzakelijk nu en dan achterover te leunen, naar de muziek te luisteren en vast te stellen dat weinig dingen belangrijk genoeg zijn om je wezenlijk druk over te maken. Vooral niet over een aantal hooggeleerde heren die nu en dan het bos in trekken. Ik weet zeker: zij zijn allen de onschuld zelve.