Wat een kerktoren vroeger was, is de Erasmustoren vandaag. Een hoogtepunt met symbolische waarde. Eeuwenlang woonde de wetenschap in de beschermde sferen van de religie. En was er geen hoger gebouw in de stad dat de Hemel mocht raken dan de kerktoren. Maar sinds de moderniteit worden de wolken gekrabd door andere pijlers van de samenleving, en dan vooral door de wetenschap en het bedrijfsleven. Al proberen ook woontorens zich steeds nadrukkelijker te mengen in de nieuwe strijd. Wat mij echter verwondert is dat de universiteit nog steeds zo weinig doet met de prachtige hoogte van de toren. Telkens als ik in een van de kamers of vergaderplekken van de bovenste verdieping – verhoging – ben, kijk ik mijn ogen uit. Het voelt, met een knipoog naar Mulisch, als een ontdekking van de Hemel. Maar dan telkens weer. De lucht, het licht, de wolkenvelden en de schittering van de zon voeren iedere keer als ik weer eens boven mag zijn een prachtig schouwspel op waarnaar ik uren kan kijken. Maar wat het echt bijzonder maakt, is het landschap van de horizon. De straten, de gebouwen, de bossen en de velden zie je allemaal ineens verbonden. Het openbaart zich als een geheel, als een heel en al. Hoog boven het straatniveau voelt het turen naar beneden daardoor als iets verhevens. Het voelt hemels, letterlijk. En misschien belangrijker nog, het relativeert. Onwillekeurig komen dan andere vragen in me op. Grotere vragen veelal. Vragen over het waarom van het al en het belang van het al. De straatroddels en kleinburgerheden worden voor even in een ander, groter perspectief geplaatst. Nieuw inzicht door uitzicht, zoiets. Zo bezien is het niet verwonderlijk misschien dat op de bovenste verdiepingen juist religiewetenschappen en filosofie zetelen. Maar ik gun ook de rest van de wetenschappers, en waarom niet, ook de burgers van Nijmegen dit fantastische vergezicht. Ik heb een idee. Zou het niet prachtig zijn als de Universiteit haar bovenste verdieping zou openen voor het publiek? Laat op de hoogste niveau van het RU complex het publiek kennismaken met de laatste ontdekkingen en inzichten van de Nijmeegse wetenschappers aan de hand van openbare colleges en proefopstellingen. Noem het nieuwe openheid, transparantie, democratisering, popularisering, valorisering, of marketing, het maakt mij niet uit. Maar het zou een geweldige  daad zijn. En wat is er mooier dan op deze verdieping dan ook een grand cafe of restaurant te vestigen zodat iedereen in alle rust een goddelijk kopje koffie of hemels gerecht kan nuttigen terwijl je geniet van het prachtige rijk van nijmegen. Een naam heb ik al voor zo’n cafe-restaurant in de hemelse erasmustoren: wine and dine divine. Henk van Houtum

Lees alle columns van